cultuur

Een artikel is maar zo goed als de afbeelding die erbij staat. En geen enkele afbeelding springt zo in het oog als een cartoon. Maar wat is een cartoon eigenlijk? En wat is de relevantie van die schijnbaar vluchtig getekende afbeeldingen voor een krant?

'System Crasher' brengt een kind dat niet past binnen het systeem en de regels ervan breekt in beeld. De film gaat over de grenzen van zowel kind als hulpverlener in het Duitse jeugdhulplandschap. Het toont de gebrekkige posttraumatische agressieremming bij kinderen in al haar complexiteit, net zoals de beperkte plaats hiervoor in onze maatschappij.

Als je tijd doorbrengt in musea en geld spendeert in de bijhorende shops, zou deze zin je bekend in de oren moeten klinken: “Do women have to be naked to get into the Met. Museum?” Deze vraag is niet ongegrond, maar gegroeid uit een stevige portie genderongelijkheid in de kunst. Ze zijn met weinig, de vrouwelijke Van Goghs. Correctie: door een androcentrisch beeld van de kunstgeschiedenis lijkt het zo. En daar doet Guerilla Girls iets aan.

In een verder middelmatige film over het tragische laatste levensjaar van de mythische Judy Garland speelt Renée Zellweger zoals u haar nog nooit eerder zag.

Met een speelduur van 100 minuten is 'Little Joe' net iets te lang om een aflevering van de populaire Netflixserie 'Black Mirror' te zijn. Jammer, want deze luchtige sciencefictionthriller raakt net dezelfde technologische evolutie-issues aan in een dystopisch wereldbeeld. Dit nog eens op een zodanig slimme en doordachte manier, dat het van de film een memorabele uitschieter maakt op de affiche van Film Fest Gent.

In 'The Barefoot Emperor' wordt de koning der Belgen uitverkoren om keizer te worden van een nieuw Europees rijk. Daar heeft hij zelf uiteraard niet over te kiezen, of wat dacht u? 'Een Belgische koning met eigen wil', dat klinkt al even absurd als de scènes die deze komedie aaneenrijgt.

Deze recensie werd geschreven door Mathilde Luijten, een schrijfster van bij onze collega's van Veto.

In 'La Llorona' is alles complexer dan het lijkt. Een dictator die zijn dictatuur vergeet. Een vrouw die haar echtgenoot niet kent. En een folklorefiguur op haar kop. Wat is er aan de hand in deze trage film, gevuld met honderd verhalen?

Het is ondertussen bijna twee jaar geleden dat de #MeToo-bom ontplofte. Los van mediatieke procedures, onderzoeken en rechtszaken zitten we ondertussen met een hele hoop kunst opgescheept waarvan we als maatschappij eigenlijk niet goed weten wat we ermee moeten aanvangen. Beïnvloedt ons moreel oordeel over een kunstenaar onze mening over diens werk en hoe moeten we die kunst dan consumeren?