Dat het oneerlijk is dat iedereen onder ons uit een baarmoeder wordt getrokken en op een willekeurige plaats de wereld wordt ingegooid, waarna hij of zij het daar en met de bijbehorende omstandigheden moet zien te redden, is een idee dat we maar al te graag een beetje verdringen. Capharnaüm is zo’n verhaal dat je nog eens dubbel en dik in aanraking brengt met die ongelofelijk pijnlijke roulette der ongelijkheid, terwijl de film er in slaagt de val van zelfmedelijden vakkundig te ontwijken.