"Hopelijk zijn shows snel weer wat ze waren in 2012"

De kersverse winnaars van De Nieuwe Lichting ontvangen ons bij opkomende zon. Gelukkig weten ze hun rockgehalte hoog te houden met matching mondmaskers en thermisch ondergoed. "We vonden het belangrijk om van het begin een band-gegeven uit te stralen"

Studeren jullie muziek?

Hannes Cuyvers (bas en stem): Basically alles wat ik doe is muziek. Hetzelfde geldt voor Tim. We studeren muziekproductie aan het KASK en spelen ook in andere bands. Tom werkt ernaast nog, omdat hij natuurlijk ook centjes moet verdienen. We zijn alledrie al lang bezig met muziek en hebben alleszins de ambitie om fulltime muziek te maken.

Tim en Tom, jullie zijn broers: speelden jullie als kind ook al samen?

Tom Leyman (drum): Nee, dat ging niet. Allez, jawel. Het ding is dat we alle drie gitaristen zijn, of waren.
Tim Leyman (gitaar en stem): Ik ben eigenlijk de slechtste gitarist van de band (lacht).
Tom: Dat zegt hij, maar het is totaal niet waar (lacht).
Tim: We hebben altijd wel gedacht dat we ooit eens iets samen zouden doen.
Tom: Bewust of onbewust hebben we daar lang mee gewacht en niets geforceerd. Ik scheel ook zes jaar met hen en ik was volop op zoek naar wat ik wou doen met muziek. Ik wou Tim sparen als joker. Vanuit het idee dat als ik iets met hem zou doen, dat het er dan op zou zijn. En het blijkt dat het zo is.
Tim: Op een gegeven moment was Tom in het buitenland en was Hannes met andere bands bezig. Ik had toen plots een lange tijd niets te doen. Toen heb ik hard nagedacht over wat ik wou doen, en met wie. Uiteindelijk besefte ik: ik ken twee schijtegoei muzikanten. Ik moest ze gewoon nog overhalen om bas en drum te spelen.
Hannes: Ja, ik had niet eens een bas (lacht).

Hoe beginnen jullie aan jullie nummers?

Hannes: Meestal komen Tim of ik met een idee, vaak onafgewerkt. We nemen dat dan mee naar een repetitie en werken het verder uit met z'n drieën. Da's ook het leuke aan Ramkot: we doen niets alleen.
Tom: Als er vijftien riffs in een nummer zitten ben ik altijd de eerste die zegt: "Wacht, dat is misschien te veel". Maar ik sluit me aan bij wat Hannes zegt. Zij komen soms met drumlijnen voor mij, ik denk aan gitaar en baslijnen voor hen. Zij sturen die drumlijnen door met de vraag of ik even kan luisteren. Meestal is de tweede vraag of het fysiek mogelijk is. Soms moet ik dan zeggen: "Als ik drie armen had. Maar helaas".

"We hebben de ambitie om fulltime muziek te maken" – Hannes

Welk nummer vinden jullie het leukst om live te spelen?

Hannes: Ik heb vooral nummers die ik niet graag live speel. Die gewoon echt moeilijk zijn. Je bent maar met drie, dus moet je soms echt veel tegelijk doen. Een favoriet nummer is voor mij misschien wel 'King of the Harmless.'
Tim: Ik ga volgen. 'King of the Harmless' it is.
Tom: Het is ook een van ons langere nummers, dus ge kunt er wel wat induiken.

Zijn er voorkeuren qua concertsetting? Liever grote of kleinere zalen?

Tom: Wat we wel graag doen is compact staan, dicht bij elkaar. Ook als we super grote podia zouden doen. We hebben al een keer super ver van elkaar gestaan en dat werkte niet zo goed. Een blik zegt ook zoveel.
Hannes: Momenteel heb ik op vlak van live spelen echt amper voorkeuren. Al spelen we in de regen voor drie man.

Hebben jullie al eens in het publiek gespeeld?

Hannes: Enkel gezongen. Da's wel leuk, je voelt ook de ongemakkelijkheid. Niet voor mij, maar voor de mensen. Op beeld lijkt het natuurlijk mega stoer.

Volgens de VRT waren er dit jaar slechts 850 inschrijvingen voor De Nieuwe Lichting, terwijl dat er normaal gezien een duizendtal zijn. Hoe komt dat het voor jullie toch het juiste moment leek om deel te nemen?

Hannes: Als je erover nadenkt, ben je er nu net meer mee dan in een ander jaar. Aangezien live spelen geen optie is, is radio het enige platform voor muzikanten.
Tom: Anderzijds kan je je ook de vraag stellen of er een slecht moment is om zoiets te winnen.
Hannes: Soms zit ik wel in met de finalisten van vorig jaar. The Radar Station heeft keihard gewerkt en alles uit de kast gehaald, maar ze hebben dat live niet kunnen verzilveren. Dat moet wel kut zijn.
Tim: Uiteraard hebben ze wel wat chique dingen kunnen doen, wat heel leuk is, maar als muzikant wil je live spelen. Denken jullie tegen de zomer terug live te kunnen spelen?
Hannes: Ik persoonlijk denk van wel, al zal het uiteraard nog met veel beperkingen zijn.
Tom: We denken ook dat de speelkansen voor Belgische muzikanten groter zullen zijn. Amerikaanse of Britse bands hier krijgen, zal nog een tijdje moeilijk blijven. We hopen dat dit feit de kansen vergroot voor Belgische bands. Tenminste, dat maak ik mezelf wijs om 's nachts goed te kunnen slapen (lacht).

Waar zouden jullie willen staan over een jaar?

Hannes: Hopelijk zijn shows dan weer wat ze waren in tweeduizend en...
Tom: Twaalf (lacht).
Hannes: Op 1 december 2021 hebben we onze EP-release gepland in de Vooruit. Daar zijn we nu dus volop mee bezig. We hopen de Vooruit vol te krijgen en die EP nog een zomer lang te kunnen spelen.
Tom: Er zijn ambities waarvan we proberen een plan te maken. En in de mate van het mogelijke, dat plan uitwerken. Corona maakt het allemaal wat onzeker.
Hannes: We hopen natuurlijk ook dat die nieuwe EP gedraaid wordt, maar daar hebben we wel vertrouwen in.

En als jullie echt mogen dromen?

Alledrie: Werchter!
Tom: En dan bedoelen we echt Werchter, niet Belgische editie Werchter. Mainstage afsluiten met tachtigduizend man.

Als je een oneindig budget zou kunnen hebben voor een videoclip, hoe zou je die invullen?

Tim: (Zeer overtuigd) Sowieso een film van twee uur. Geregisseerd door Quentin Tarantino, Jean-Claude van Damme, Nicolas Cage en Halle Berry.
Hannes: Halle Berry mag mij spelen (lacht)!
Tom: Zeer goed!

Volgens Google is Ramkot een plaats op de grens van India en Pakistan. Waar komt jullie naam echt vandaan?

Tom: Onze naam komt effectief van een plaats die Ramkot heet. Al was het in ons geval in Nepal. Er zijn twee Ramkots. Of Ramkoten?
Hannes: Ramki (lacht).
Tom: Ik ben lang in Nepal geweest om te reizen en vrijwilligerswerk te doen. Op een bepaald moment zat ik een in dorp, naast Kathamandu, dat Ramkot heet. Ik heb toen besloten dat de volgende band die ik thuis zou beginnen 'Ramkot' zou heten. Vaak is een bandnaam zoeken echt moeilijk. Toen wij na een paar repetities besloten een band te gaan vormen, stelde ik de naam voor.
Hannes: Dat was eigenlijk ook volmondig 'ja'.
Tim: Ik was zelfs een klein beetje boos dat ik er zelf niet was opgekomen (lacht).

"Vanaf dat je die outfit aan hebt, ben je écht klaar. Dan moeten ze u niet meer lastig vallen" – Tim

Zijn jullie daar hard mee bezig, met jullie voorkomen als band?

Hannes: Ja, eigenlijk wel. Als je op een podium staat, mag je er niet uitzien als iemand die voor een podium staat. Het publiek moeten naar u kijken, en niet naar de persoon naast u.
Tim: Ik voel me ook pas echt klaar om op te treden als ik mijn outfit aan heb. Daarvóór is het allemaal chill, maar vanaf dat je die outfit aan hebt, ben je écht klaar. Dan moeten ze u niet meer lastigvallen.
Hannes: Ik vond het ook belangrijk om uniform te zijn. We wilden iets origineels doen, en omdat we met drie zijn, wilden we met primaire kleuren werken. Rood, geel, blauw, maar dan een iets vuilere variant ervan. Felgekleurde pakken vonden we te veel in de stijl van de Romeo's. Om het ludiek te maken, kwamen we met het idee thermisch ondergoed te kleuren. We vinden het ook grappig dat je dat pas ziet al je dichtbij komt. Van ver lijken dat gewoon gekleurde broeken. Of we dat thermisch ondergoed blijven dragen, weten we nog niet, maar aan de primaire kleuren zijn we wel van plan vast te houden.