Fallen Leaves ★★★

De film is geschreven en geregisseerd door de Finse Aki Kaurismäki. Zijn bekendste werken vallen onder het genre comedy-drama, 'Fallen Leaves' (2023) is daarin niet anders. Ook dit werk past volledig in zijn stijl. Simpel in beeld gebracht, eenvoudig opgezet en ondanks de tragische elementen toch een vrij positieve afloop. Daarnaast verwerkt Kaurismäki ook in deze film actuele thema's die hij politiek relevant vindt. Hier is dat de Russisch-Oekraïense oorlog, waarvan de berichtgeving in enkele scènes via de radio overgemaakt wordt. In Cannes werd de film genomineerd voor de Palme d'Or en won hij de juryprijs. Daarnaast won 'Fallen Leaves' ook de FIPRESCI Grand Prix. 

Het eerste dat opvalt bij het zien van de film is de deadpan-stijl

Het verhaal speelt zich af tijdens een periode van economische crisis, hierdoor werken de meeste personages in precaire jobs. Zo maken we kennis met Ansa (Alma Pöysti) die in een supermarkt werkt, maar ook al snel weer ontslagen wordt omdat ze voedsel steelt waarvan de datum net overschreden is. Het tweede hoofdpersonage is de alcoholieker Holappa (Jussi Vatanen) die we wat later eveneens zijn baan zien verliezen. Wanneer Ansa ook haar tweede job verliest, leren ze elkaar kennen. Bij de tweede date loopt het echter al mis wanneer ze ondervindt dat Holappa kampt met een alcoholprobleem en daar ook niet bepaald aangenaamer door wordt. Na enkele omwentelingen besluit Holappa zijn leven te beteren. Zogezegd voor haar, maar misschien eerder omdat hij zich gerealiserd heeft dat hij door zijn alcoholprobleem steeds jobs verliest, waardoor hij nooit aan een vast inkomen raakt. Tot een derde date komt het helaas niet meer, Holappa wordt door een trein aangereden en belandt in het ziekenhuis. Gelukkig raakt hij uiteindelijk uit zijn coma en samen wandelen ze de film uit. Eind goed, al goed.

Het eerste dat opvalt aan de film is de deadpan-stijl. De acteerprestaties voelen daardoor wat stoïcijns aan, maar zonder daardoor het verhaal te ondergraven. De film wordt vaak geïnterpreteerd als een verhaal over hoe moeilijk het is om op latere leeftijd een romantische relatie te zoeken. Ieder individu heeft dan natuurlijk al heel wat bagage. Romantisch is de film toch niet echt te noemen. Het lijkt meer te gaan over hoe mensen kampen met een bepaald gevoel van eenzaamheid, een leegte die de hoofdpersonages graag opgevuld willen zien. Daarvoor moeten individuele problemen soms eerst aangepakt te worden, los van het feit of de potentiële partner daar wel de grootste motivator voor is.