Stuur ons een nieuwe mail, Rik

Het zijn drukke tijden voor het PR-team van de UGent. In januari en februari barstte er een grootschalig sociaal conflict los omdat de vakbonden niet gelukkig waren over (de manier waarop) de "besparingsnota" die het universiteitsbestuur probeerde door te duwen. Enter kwade UGent-medewerkers, betogingen en − lees en huiver − ludieke slogans. Toen die ophef wat ging liggen, bleek plots dat er aardig wat lijken in de kast van de tuchtcommissie zaten en de sympathieke Denkers van de universiteit net iets te veel gedurfd hadden.

Een Pano-reportage gooide woensdagavond nog wat extra olie op het vuur. Het werd pijnlijk duidelijk dat er bij de UGent een neiging is om alles binnenskamers te houden en dat de houding van de instanties bij wie (doctoraats-)studenten met klachten terecht kunnen gewoonweg ontoereikend was. Wie twijfelde om officieel klacht neer te leggen, werd vooral gewezen op de mogelijke nefaste gevolgen voor de eigen carrière. Dat die bestaan is op zich al veelzeggend. Dat iemand bij de dienst die zulke klachten moet verzamelen dat actief gaat ontraden, is op het immorele af.

Dit heeft meer weg van een paniekerige PR-zet dan van oprecht schuldinzicht

Rik Van de Walle beoefende donderdagavond (moment van schrijven) zijn favoriete hobby: hij mailde naar zijn studentenvolkje. De mail doet bevreemdend aan. De rector lijkt zijn verantwoordelijkheid op te willen nemen, maar verwerpt tegelijkertijd de eindverantwoordelijkheid: "Aan een universiteit zoals de onze zijn het niet de rector, het rectorale team of een andere kleine groep van mensen die op hun eentje over beleidslijnen zoals de bovenstaande kunnen beslissen." De mail bevat enkele (logische) voorstellen, maar verder dan het absolute minimum durft de rector schijnbaar niet te gaan. De rector weigert zelf te erkennen dat de eigen meldpunten niet goed functioneren. Hij eist een extern meldpunt, maar gewoon als alternatief voor mensen die dat verkiezen. Dit heeft meer weg van een paniekerige PR-zet dan van oprecht schuldinzicht.

Een mail van onze alom geliefde rector zal tien (of meer) jaar aan beleid dat klachten actief naast zich neerlegt niet oplossen. Wat het wel kan zijn, is een absoluut minimum aan schuldinzicht. Er hoeft zelfs geen expliciete "Het spijt me" in te staan. Voor smeken om vergiffenis hebben we later nog tijd, begin eerst maar met toegeven dat er een probleem is. Maar zelfs dat is deze mail niet.

0
Gemiddeld: 5 (2 stemmen)

Reactie toevoegen