Antoon kijkt wazig
De Gentse Studentenraad heeft het schaakspel ontdekt. Je kan er niet meer binnen komen zonder ongewild in een partij meegesleurd te worden. Is het er ooit al leuker geweest?
Dat zelfs studenten met zo’n drukke agenda voor een bordspel tijd willen maken, zegt genoeg over schaak. Het spel waarbij subtiele en brutale zetten hand in hand gaan, het spel waar winst en verlies atomisch dicht bij elkaar liggen.
Het quasi-oneindige aantal mogelijkheden en de grenzeloze creativiteit bezorgen het schaakspel een medogenloze schoonheid. Eén onnauwkeurigheid en je winstkansen kelderen, één blunder en je mag het vergeten. Geen teamspeler waarop je de schuld kan schuiven, de enige schuldige ben jijzelf.
Al deze recepten zorgen voor een verslavende ervaring. Nipt verloren? Rematch! Zelfs als je zwaar op je bek bent gegaan, wil je tonen dat je beter bent dan het net leek. Anderzijds is niks leuker dan winnen in schaak, op welke manier dan ook. De comeback smaakt zoet, maar dominant winnen verbetert je zelfvertrouwen.
Maar schaak zou schaak niet zijn zonder de gemaakte fouten en gemiste kansen. Fouten maken is menselijk, en dat zie je in schaak tussen mensen maar al te goed. Maar net dat maakt het spel zo mooi, want in die foutjes liggen er mogelijkheden voor verrukkelijke zetten van de tegenpartij.
Strategische spelletjes horen op het bord te blijven
Ontwaar jij de analogie met de federale regeringsvorming? Ook zij spelen een spelletje schaak, eentje op hoog niveau zelfs, maar de fouten die hier gemaakt worden, zorgen niet voor schoonheid maar verzieken het hele gebeuren.
Vanaf het moment dat politici van hun verantwoordelijkheden een schaakspelletje maken, zijn er geen winnaars, enkel verliezers. Strategische spelletjes horen op het bord te blijven.
Reactie toevoegen