Tussen tabellen en toonladders vond muzikant Abel Ghekiere zijn evenwicht: terwijl hij aan zijn doctoraat werkte, bracht hij zijn eerste plaat uit. Deze multigetalenteerde artiest en multi-instrumentalist blijft een uitermate boeiende en fijne gesprekspartner tot in de eeuwigheid.
Je hebt een doctoraat behaald in de sociologie. Was dit dan voordat je muziek begon te schrijven?
Mijn eerste plaat is uitgebracht tijdens mijn doctoraat. Het voordeel van een doctoraat is dat men in essentie moet toezien dat al het onderzoek gebeurt, maar voor de rest heeft men een heel flexibel schema en veel vrijheid. Het leek alsof de ene helft van mijn brein zich volledig bezighield met mijn onderzoek waardoor de andere helft precies leeg was voor het artistieke aspect in mijn leven. Ik was er immers niet de hele tijd 24/7 mee bezig en daardoor kon ik het goed plaatsen in mijn hoofd.
Houd je het academische onderdeel van je leven nog steeds in stand terwijl je nu aan het optreden bent?
Ik ben in januari grotendeels gestopt met het academische aspect van mijn leven. Ik heb mijn doctoraat dus afgemaakt en ik heb vervolgens een postdoctoraat verder gezet. Die heb ik dan dus stopgezet. Ik geef nu enkel nog les aan de eerste bachelors van de VUB. Ik geef statistiek en onderzoeksmethoden aan grote aula’s vol studenten. Het is eigenlijk ook datgene van mijn academische carrière dat ik het liefst doe. Dus ik ben heel tevreden als ik dit zo mag verderzetten en tegelijk me mag bezighouden met muziek maken.
Je bent een man van vele talenten. Heb je een specifieke party trick of een bepaald talent om op feestjes te laten zien?
Als hobby en bezigheid naast de aula en de studio maak ik graag juwelen. Ik geniet daar enorm van omdat het zo concreet is en ik dan bezig ben met mijn handen. Dit is in mijn ogen ver verwijderd van zowel het artistieke als het academische. Dat is puur manueel.
Je hebt al in enkele concertzalen gespeeld zoals de AB, de Viernulvier ... Is er een specifieke concertzaal waar je hart naar uitgaat?
Toen ik met mijn band op Broadcast heb mogen spelen in samenwerking met de AB, was dat in een kerk. Dat was oprecht ongelooflijk. Naar mijn mening zijn shows op die locatie het leukst. Dit najaar spelen we opnieuw in een kerk op Leffingeleuren en daar konden we niet blijer mee zijn. Onze voorkeur voor een concertzaal gaat in mijn ogen altijd naar een kerk.
Heeft die voorkeur een spirituele ondertoon?
Neen, eigenlijk niet echt. Ik experimenteer graag met improvisatie en wanneer je de kans hebt om in zo’n open ruimte te spelen, krijg je precies zoveel klank terug wegens de gigantische reverb en de akoestiek. Het is alsof je een extra bandlid mee hebt op het podium. Hierdoor voelt het aan als een nieuwe ervaring en heeft het een frisse toon.
Heb je een droomkerk of -kathedraal waar je in zou willen spelen?
Ik heb eigenlijk wel altijd gedroomd van te spelen in de kerk van Leffingeleuren. Dus het is zalig dat dit werkelijkheid zal worden.
Jazz, en al zeker in Vlaanderen, is een heel specifiek en eerder niche genre. Heb jij soms het gevoel dat het moeilijk is om een breder publiek te bereiken en heb je moeite met een weg te vinden voor jouw muziek tussen alle algoritmes en trends?
Ik heb precies altijd het geluk dat op elke plaat een nummer staat dat uit het niche aspect van mijn muziek valt. Op deze plaat is dat 'Caroline' en op de vorige plaat was dat 'Love Supreme'. Dit soort songs worden dan opgepikt door de radio en geraken bijvoorbeeld op die manier wel binnen in de algoritmes. Zulke nummers trekken precies heel de plaat mee op hun schouders. Zo komen de platen ook op plaatsen die commerciëler en van oorsprong minder jazz-minded zijn. Hierdoor heb ik ook het geluk dat ik op shows kan spelen met een eerder mainstream en breder publiek.
Heb je dan liever een breed, mainstream publiek in plaats van een groepje met enkel de echte kenners?
Absoluut wel. Mijn shows zijn sowieso concerten waar veel aandacht voor nodig is. Het is immers regelmatig stil of komt traag op gang. Als je een publiek voor je hebt waarvan je weet dat ze weinig tot niets te maken hebben met je niche, is het extra pakkend wanneer je beseft dat je ze op een manier hebt kunnen raken.
Er zijn nog een duizendtal zaken die men deze creatieve jongeman zou kunnen blijven vragen, maar laat ons afsluiten met de vraag om zeker zijn twee platen eens te beluisteren.
Reactie toevoegen