De wetenschap staat niet stil; zo zorgde een vooruitstrevend inzicht in de kippenhersenen tot een wonderlijke conclusie. Kippen vinden aantrekkelijke mensen met een symmetrisch gezicht aangenamer dan onaantrekkelijke personen. Deze stelling smeekt om een experiment.
Schamper heeft de laatste tijd veel kritiek gekregen op het exclusieve, homogene karakter van de redactie en de onderwerpen die we behandelen. Om alle kritiek de kop in te drukken, volgt hier een artikel over kippen, voor kippen en door kippen. Hierbij meteen ook een waarschuwing: werken met dieren is niet evident en het arme beestje heeft afgezien, dus tere zieltjes zouden dit artikel best overslaan.
Kip met lijst
Kippen vieren dit jaar een bijzondere verjaardag, want 8000 jaar geleden werd de eerste kip officieel gedomesticeerd in Zuid-Oost-Azië. Dat is althans zo volgens het National Geographic-artikel dat we als bron gebruikt hebben, maar dat we tijdens het schrijven niet meer konden openen door een probleem met de website. Niemand kan ons dus beschuldigen van intensief en grondig wetenschappelijk onderzoek.
De rest van het internet wist ons te vertellen dat de eerste kippen zo’n 35 000 jaar geleden gedomesticeerd werden, wat wellicht al dichter bij de waarheid aanleunt. Dit was volgens de auteurs van het bronartikel tevens het jaar waarin de nummer 18 uitgevonden werd: kip met rijst. 8000 - of 35 000, het zijn maar details - jaar evolueren in een hok doet wat met die beestjes, die ondanks hun gevangenschap een relatief complex cognitief vermogen bezitten. Zo is de Gallus gallus domesticus, a.k.a. de kip, perfect in staat dag van nacht te onderscheiden.
Indrukwekkender echter is de mogelijkheid die kippen hebben om de relatieve afstand ten opzichte van verschillende punten te begrijpen. Hieruit volgt dat kippen een sterk ontwikkeld ruimtelijk inzicht hebben. Hierdoor zijn ze in staat om verschillende vormen, waaronder menselijke gezichten, goed te herkennen. Bij de herkenning gaat de voorkeur van de kip duidelijk uit naar symmetrie en dus naar mensen met zo gelijk mogelijke gezichtshelften. Knappe mensen, dus.
Chicks will be chicks
Dit was een wetenschappelijke revelatie die we niet aan ons konden laten voorbijgaan. In onze huidige maatschappij waar mooi zijn alles is en onzekerheid heerst, kunnen we aan de hand van kippen dus een duidelijke hiërarchie opstellen. Vergeet de spiegel aan de wand, de kip is in het land. We besluiten dan ook om het experiment uit het originele artikel zelf eens uit te voeren. Weliswaar doen we dat met wat minder kennis van kippenpsychologie en correcte onderzoeksmethodiek. De benodigdheden voor het volgende experiment waren dan ook niet moeilijk te vinden.
"Vergeet de spiegel aan de wand, de kip is in het land"
Aan de ene kant hebben we een groep jongvolwassenen die onzeker zijn over hun uiterlijk, maar dit proberen te maskeren door grapjes te maken over het wetenschappelijke karakter van de test. Aan de andere kant is er een kip die met veel misbaar in het holst van de nacht uit haar kippenhok weggesleurd en losgelaten werd in de kelder van De Therminal. Een uitstekend moment om te hameren op respect voor dierenleed.
De opstelling van het experiment was ook eerder aan de simpele kant. Nadat de kip van dienst even de tijd had gekregen om te bekomen van de in de auto opgelopen trauma’s en te wennen aan haar geïmproviseerde hok in de kelder van De Therminal, hingen we telkens twee foto’s op waaronder we wat graan deponeerden, en wel op kartonnetjes om haar bek tegen de betonnen vloer te beschermen. Iets wat we pas na twintig minuten deden, waarvoor we ons nu publiekelijk willen excuseren. We zijn dan ook geen echte dierenbeulen, we deden enkel alsof. Het graan onder de foto waar de kip als eerste van pikte was op onweerlegbare wetenschappelijke wijze de mooiste foto.
Links of rechts
Als opwarming bleven we vrij dicht bij het originele onderzoek: de kip mocht kiezen tussen de twee onderzoekers en liet de mannelijke onderzoeker, overigens ook haar baasje, onverbiddelijk links liggen voor de duidelijk sympathieker bevonden vrouwelijke onderzoekster. Nu de kip duidelijk wat meer op haar gemak was, en ze eindelijk doorhad dat ze zich in een veilige omgeving bevond, werd ze ook wat mondiger. Haar keuzes waren weldoordacht en steeds resoluut. Misschien eigenden we haar menselijke kenmerken toe, maar het leek alsof ze de foto’s zorgvuldig bekeek voor ze haar keuze maakte.
Zo verkoos ze onder andere nog ‘bier’ boven ‘naar de les gaan’, en in de roes van de plotse aandacht die het beestje ontving, gaf het ook nog eens te kennen dat het Kim Jong Un boven Trump en ‘messen’ boven Caesar verkoos. Tu quoque, Galle galle? Het begon ons na drie beurten wel op te vallen dat de kip steeds voor het rechter hoopje voer ging. Zou ze gewoon een voorkeurskant hebben, of was het een teken van ideologische overtuiging? Om dat te testen besloten we haar te laten kiezen tussen een foto van Theo Francken aan de linkerkant en een foto van Soedanese transmigranten aan de rechterkant. Onze kip bleek er inderdaad een rechtse politieke overtuiging op na te houden, want deze keer ging ze linea recta op de foto van Francken af. Ook uit haar keuze tussen twee hanen, een gekleurde en een witte, bleek duidelijk haar voorkeur: ze verkoos de witte.
"Tu quoque, Galle galle?"
Of onze gevederde vriendin echt zo’n duidelijke politieke voorkeur heeft, valt ten zeerste te betwijfelen. Wel konden we besluiten dat de kip door meer symmetrische beelden aangetrokken werd: op de foto van Francken viel enkel zijn gezicht te zien, terwijl de andere een asymmetrische afbeelding van een groep mensen was. Dit gold ook voor de andere afbeeldingen: de mannelijke redacteur was met enkele vrienden afgebeeld, en een glas bier oogt ook symmetrischer dan een afbeelding van een volle aula. Bovendien waren de afbeeldingen niet in kleur afgeprint aangezien een van de onderzoekers zowel te lui als te gierig was om geld te hangen aan kleurenprints. Maar is een kip toch niet al kleurenblind? Geen idee. Erg valide kan men ons onderzoek dus niet noemen, maar leutig was het wel.
De kip is overigens weer heelhuids en in goede gezondheid thuis geraakt bij haar soortgenootjes. Wij danken haar alvast van harte voor de aangename medewerking.
Reactie toevoegen