'Fallout: New Vegas' mocht dit jaar veertien kaarsjes uitblazen. Hoewel dat er voor een videogame best wat zijn, blijft het een spel dat ik, en vele anderen, regelmatig opnieuw opstarten. Hoe heeft deze game een speciale plek in zoveel harten verworven?
Dit spel vormt het vierde deel van de uiterst succesvolle Falloutfranchise. Deze games spelen zich af in een postapocalyptische open wereld die je kan verkennen, met alle gevaren en absurditeit van dien.
In 'Fallout: New Vegas' baan je je een weg door de Mojavewoestijn naar New Vegas, de overblijfselen van het huidige Las Vegas. Onderweg leer je de twee grote machtshebbers in de regio kennen: de New California Republic (NCR) en Caesar's Legion. De ene probeert waarden van de oude wereld (zoals democratie) te herstellen, maar doet dit op een zeer imperialistische manier. De ander laat zich inspireren door de autocratische regimes van het late Rome. De wil van de leider is wet. Dit resulteert in een militaristische samenleving met slavernij. Beiden strijden om controle over de Mojave en jij beslist uiteindelijk wie er wint. Maar er is een derde optie: help Mr. House, de baas van de Vegas Strip. Zo hou je zowel de NCR als de Legion buiten, maar help je wel een Muskiaans type zijn autoritaire technocratie uit te bouwen. Hoewel dit allemaal gigantische ideologische simplificaties zijn, slaagt het spel er toch in om te tonen dat er niet iets is als een perfect systeem en belast het je met de verantwoordelijkheid om toch te kiezen.
Big Iron
Tijdens je tocht door de Mojave ontdek je ook dat de nucleaire winter niet saai hoeft te zijn. Vergezeld door muziek uit de jaren 50 heb ik me op veel momenten rot gelachen met de interacties die ik tijdens het spel had. Zo is er bijvoorbeeld een broodrooster met de droom om de wereld plat te branden. Tussen alle gekheid van de Mojave vindt het spel ook momenten die je echt kunnen raken. Als je de tijd neemt bij een van de uitbreidingen van het spel, kan je via dagboeken het hartverscheurende verhaal volgen van een overlever van de kernoorlog die zorg probeert te dragen voor zijn familie en een groep kinderen.
"This place not just shiny juice maker?"
Een van de beste aspecten van het spel zit hem in de herspeelbaarheid. Er zijn ontiegelijk veel manieren om het spel te spelen (en ja, ik heb er al veel van verkend). Aan het begin van het spel kan je je personage bepaalde eigenschappen toekennen die je opties doorheen het spel beïnvloeden. Zo kan je bijvoorbeeld als een hoogintelligente, charmante apocalypsganger door de Mojave gaan, maar ook als een complete idioot. De idiootplaythrough is een van mijn persoonlijke favorieten, aangezien je geweldige dialoogopties krijgt. Een voorbeeld is "This place not just shiny juice maker?" tijdens een gesprek met de operator van een zonne-energiecentrale.
De variëteit en hilariteit van de opties zijn wat de Falloutgames geweldig maken. Koppel dat aan een ijzersterk verhaal en je krijgt een tijdloos meesterwerk als 'New Vegas'.
Reacties
Correctie
Reactie toevoegen