Beste Rik, laat ons een keer met rust

Geachte rector

Beste Rik Van de Walle

Liefste Rik

De laatste maanden hebben al veel mensen u toegeschreven, van bezorgde Antwerpse doctorandi tot studenten en professoren uit uw eigen universiteit. Ze schreven u toe uit bezorgdheid over de lezing van Filip Dewinter. U bent echter bij uw woord gebleven en hebt die lezing laten doorgaan, of in elk geval niet tegengehouden. Het is gebeurd. Het laatste daarover is zeker nog niet gezegd, maar toch wil ik het daar niet over hebben hier. 

De titel van deze brief slaat ook niet op de alomtegenwoordigheid van uw e-mailadres in onze inboxen tijdens de coronapandemie. Ook die wekelijkse – vaak vaag geformuleerde – update over hoe de pandemie aan UGent aangepakt zou worden, werd al breed bekritiseerd, en is ook niet waarover dit gaat.

Ik schrijf u toe betreffende iets waar we misschien nog niet genoeg over gepraat hebben. Iets wat ik misschien niet geheel ironisch 'de stille autocratisering' van de universiteit zou noemen. En meer bepaald valt het samen te vatten in één simpele vraag: waarom neemt UGent de belangrijke beslissingen tijdens de examenperiodes?

Of het nu gaat over een besparingsrapport van veertig pagina's, een volledige herschikking van het Bestuurscollege (zodat het niet-academisch personeel daar zonder vertegenwoordiging achterblijft), of de prijzen van de resto-maaltijden bepalen: grote beslissingen aan onze universiteit lijken steeds vaker genomen te worden tijdens of net na examenperiodes. Lees: op die momenten dat de studenten het verst van UGent zijn, of het minst kunnen letten op wat er gebeurt, worden de grote beslissingen gemaakt.

Een publiek debat kan niet gebeuren als een van de partners niet aan de gesprekstafel, maar al blokkend achter zijn bureau zit

Uiteraard zijn er goede redenen waarom die beslissingen juist op die momenten genomen moesten worden: omdat ze voor het academiejaar rond moeten zijn, of omdat er in de zomer niet vergaderd wordt. Goede motiveringen, maar op geen enkele manier op te wegen tegen het belang van inspraak en transparantie aan een universiteit. Bij deze dan ook een verzoek, een vriendelijke vraag van een student met examens jegens zijn rector: laat ons deze examenperiode eens met rust. Laat de grote plannen en hervormingen voor die momenten wanneer student en prof er samen over kunnen spreken. Een publiek debat kan niet plaatsvinden als een van de partners niet aan de gesprekstafel, maar al blokkend achter zijn bureau zit.