Als eerstejaarsstudente ben ik een enorm betrouwbare bron wanneer het gaat over wenen. Ik deed een grondig en nauwkeurig onderzoek naar de beste plaats om te bleiten.
Het onderzoek was geen werk van lange adem, aangezien er zich in mijn leven wel meerdere weensessies per dag voordoen. Na verschillende plekken te hebben uitgeprobeerd, ben ik tot de conclusie gekomen dat de ultieme plaats om je tranen de vrije loop te laten, absoluut de grond is. Liefst met een tapijt, maar dit is meer een luxe dan een vereiste natuurlijk.
De voordelen van een weensessie op de grond zijn talrijk
Wanneer ik na een dag vol onnodige stress, uitermate saaie en geeuwverwekkende lessen en licht racistische docenten die je bloed doen koken thuiskom, is neerploffen op de grond naast mijn bed het alleerste wat ik doe. Wanneer de dag mij niet helemaal heeft leeggezogen doe ik eerst mijn schoenen uit, maar meestal laat ik zelfs dat achterwege.
De voordelen van een weensessie op de grond zijn talrijk. Er is geen ziel die je kan zien snikken door een raam, je dekbed is na de breakdown niet compleet doorweekt en je bent een absoluut main character want dramatischer dan de bodem besmeuren met je tranen van verdriet kan haast niet.
Ook kan je moment van zelfmedelijden en ongelukkigheid niet te lang duren, aangezien de grond steenhard is en een zere poep je na verloop van tijd dwingt om jezelf bijeen te schrapen en een peace-teken in de lucht te gooien wanneer je rechtstaat en in de spiegel kijkt.
Kortom, probeer eens iets nieuws. Ruil je bed, zetel of de schouder van je partner in voor de grond. Je zal het je niet beklagen en ik kan het bevestigen.
Reacties
reactie
Reactie toevoegen