An Baeyens is geen typische docente aan de UGent. Naast enkele praktisch gerichte opleidingsonderdelen in de hogere jaren geeft ze ook Engelse Grammatica in de eerste bachelor Toegepaste Taalkunde en sinds enkele jaren werkt ze ook als freelance tolk bij de Europese Unie.
Afgelopen week waren het weer openlesdagen aan verschillende universiteiten. Wist u al vroeg dat u talen wilde studeren?
"Nee, op het einde van de lagere school wilde ik archeoloog worden. Daarna heb ik nog vanalles overlopen: bibliothecaresse, fotografe, rechercheur. Uiteindelijk ben ik bij de talen geëindigd. Achteraf bekeken is het wel logisch. Vroeger verbleef ik in de zomer bij vrienden van mijn ouders in Frankrijk. De eerste keer had ik nog maar een jaar Frans gehad, en ik kon niet veel meer dan 'oui' en 'non' zeggen. Ik moest de hele tijd aan mensen vragen om iets voor mij te zeggen. Toen wist ik: ik wil goed zijn in talen, niet afhankelijk zijn van anderen om te kunnen praten."
Hebt u huisdieren?
"Nee, dat vind ik wel jammer. Ik zou echt graag een hond hebben, zo’n Duitse scheper. Maar ik ben zelden thuis, dus het zou maar zielig zijn als dat beestje de hele dag alleen zit. Ik heb wel veel orchideeën op de vensterbank staan waar ik vrij trots op ben. Vaak stoppen er voorbijgangers om naar mijn collectie te kijken. Die orchideeën hebben het overleefd, maar dat zijn de enige. Voor de rest slaag ik er maar niet in om welke plant dan ook in leven te houden."
Ik wil niet afhankelijk zijn van anderen om te kunnen praten.
Geeft u nu anders les dan zeven jaar geleden?
"Waarschijnlijk wel. Ik ben vrij verlegen, en ik neem aan dat dat het eerste jaar erger was. Ik weet nog dat ik mijn vrienden vertelde: 'Ik ben aangenomen als docente bij de UGent.' En een van hen zei: 'De studenten, die gaan met jou de vloer vegen.' Dus toen ik de eerste les vooraan stond, spookte dat wel een beetje door mijn hoofd. Maar de studenten waren supervriendelijk, en zeer beleefd, ook al was ik toen niet veel ouder dan zijzelf."
De studenten, die gaan met jou de vloer aanvegen
Hebt u een anekdote uit het leven buiten de universiteit, die u wil delen?
"Er is een verhaal dat al enkele jaren meegaat. Ik tolkte op een vergadering tussen werkgevers en werknemers. ’s Ochtends waren ze veel te laat begonnen, waardoor het dreigde uit te lopen. Rond een uur of vier 's namiddags was er een pauze. Daarna liep ik met mijn collega terug naar de cabine en een van de vakbondsvertegenwoordigers vroeg haar: 'Zien jullie het nog zitten, nu het zo laat wordt?' Zij was enorm geïrriteerd door die vraag, dus ze stapte de cabine in, waar ik al stond, en zei: 'Weet je wat hij nu vraagt? Of we het hier nog zien zitten. Wat denkt hij zelf?' Daarna vroeg ze of ik het nog zag zitten. Studenten die al les van mij gehad hebben, zullen mijn gevoel voor humor wel kennen, en ik antwoordde dus: 'Het enige wat ik hier wel zie zitten is de preventieadviseur daar vooraan', waarop die man zich omdraait en recht in de cabine kijkt. We hebben dan snel gekeken of de micro nog aanstond, wat gelukkig niet zo was. De deur van de cabine stond wel open, dus ik vraag me tot op heden af of het toeval was."
Reactie toevoegen