De Egyptenaren wisten het al: ook na het overlijden kan je nog fresh zijn. De methoden daarvoor zijn nu beter en het is niet langer nodig om lijken te stelen zoals Da Vinci en Vesalius dat wel eens deden. Hoe belandt een dode tegenwoordig op de snijtafel?
Als je beslist om je lichaam te doneren aan de wetenschap, is het na je dood bijna even spannend als ervoor. De man met de zeis is nog maar net om de hoek of de klok begint te tikken: t-minus 48 uur. "Het is belangrijk dat na het telefoontje van de familie alles snel gaat, want bloed stolt en de privacywet zorgt ervoor dat een medisch dossier 48 uur na het overlijden wordt afgesloten", zegt Dominique Jacobus, coördinator van de snijzaal anatomie. "Het stoffelijk overschot komt bij ons binnen via onze begrafenisonderneemster. Er wordt bloed afgenomen om te testen op besmettelijke ziektes: syfilis, hepatitis, HIV, enzovoort. Besmette lichamen gebruiken we niet. We willen studenten en specialisten zo goed mogelijk beschermen."
Voor studenten
Hij licht verder toe: "Daarna wordt er gescreend voor littekens, waaruit we afleiden of er ingrepen op de persoon zijn uitgevoerd. Bij veel littekens wordt het lijk gereserveerd voor onderwijs, omdat zij niet per se perfecte lichamen nodig hebben. Voor de balseming gebruiken we dan zinkchloride, een conserveringsproduct dat ongeveer 75 euro kost per behandeling. Via de ader in de lies wordt tien liter van deze substantie gedurende drie uur doorheen het lichaam gepompt. Daarna ligt het nog enkele dagen op kamertemperatuur en dan verhuist het, in een lijkzak, naar een van de koelcellen."
Voor specialisten
Wanneer Dominique en zijn collega’s weinig littekens opmerken, is het lichaam geschikt voor chirurgische workshops. "Hiervoor gebruiken we Thiel-balseming: een conservatiemethode waarbij de dode levensecht en flexibel blijft. De natrium- en kaliumzouten die hiervoor gebruikt worden, zijn een pak duurder: zo’n 1.500 euro. De chemische oplossing wordt op dezelfde manier aangebracht, maar het lichaam moet daarna nog voor minstens zes weken in een bad ondergedompeld liggen zodanig dat het product grondig kan indringen. Het voordeel van deze techniek is dat de lichamen, vacuüm verpakt in een grote plastiek zak, op kamertemperatuur kunnen bewaard worden."
Voor Moeder Natuur
De prosectoren, diegenen die het voorbereidende werk doen, prepareren het lichaam en maken dus geen gebruik van het vroeger zo populaire formol en fenol. De stoffen die nu gebruikt worden, zijn milieuvriendelijker en worden samen met het bloed in het lichaam gepompt zodat het kan doordringen tot in de kleinste haarvaatjes.
Het lichaam wordt niet in stukken en brokken in de kist gelegd
Het kan tot twee jaar duren vooraleer lichamen gecremeerd of begraven worden. "Die mensen hebben hun lichaam afgestaan met de wens om maximaal van nut te zijn, dus proberen we het ten volle te gebruiken." Ook goed om te weten: het lichaam wordt niet in stukken en brokken in de kist gelegd. Neen, alles wordt na elk bezoek aan de snijtafel weer netjes aan elkaar genaaid. Studenten en chirurgen krijgen duidelijke instructies: met respect te werk gaan en het hoofd erbij houden.
Reactie toevoegen