Prof Préféré: Sami Zemni

Sami Zemni is hoogleraar aan de UGent in de Politieke en Sociale Wetenschappen, verbonden aan het Centrum voor Conflict and Ontwikkelingsstudies. In zijn onderzoek focust hij op Noord-Afrika en tevens schreef hij al enkele boeken over het islamdebat. Iets luchtigere thema's passeerden de revue toen hij ons ontving op zijn bureau voor een gesprek.

Stel: u bent voor een dag rector aan de UGent. U mag alles doen, wat zou u dan veranderen?

"Wel, ik denk dat er met de huidige rector al veel aan het veranderen is, zaken waar ik ook achter sta. Maar iets dat ik zou verwezenlijken -of toch minstens in gang zetten- op die dag van almacht, is de schotten tussen de faculteiten opblazen, om naar een structuur te gaan waarin er gemakkelijker over de faculteiten heen kan worden gewerkt. Onderzoek, op eender welk vlak, heeft namelijk steeds meer nood aan expertise uit verschillende domeinen en wij zitten nog steeds op eilandjes binnen de faculteiten. De huidige structuur stamt uit de 19e eeuw en is daarom niet goed aangepast aan de huidige noden."

Met welke persoon uit de geschiedenis zou u een avond op café willen zitten?

"Ik vind het moeilijk kiezen tussen twee belangrijke figuren uit mijn eigen studiegebied. Enerzijds zou ik wel een avondje willen praten met Habib Bourguiba, de eerste president van Tunesië, aangezien ik het laatste decennium weer veel onderzoek doe rond dat land. Anderzijds ben ik ook geïnteresseerd in de persoon Gamal Abdel Nasser, de tweede president van Egypte. Ik zou hem willen vragen waarom hij op bepaalde momenten repressie, onderdrukking en dergelijke heeft georganiseerd, en hoe hij daarmee kon leven, aangezien dat haaks stond op zijn eigen idealen."

"De universiteit was in mijn tijd een plek waar je tijd en ruimte had om te vinden wie je bent. Dat is volgens mij veel moeilijker geworden"

Wat vond u zelf van uw studententijd?

"Omdat ik nog altijd op de universiteit rondhang, vergelijk ik soms mijn eigen studententijd met het studentenleven nu. Ik denk dat er veel ten goede is veranderd wat betreft omkadering en begeleiding, omtrent 'activerend leren' dus, maar dat heeft ook veel nadelen. De universiteit was in mijn tijd een plek waar je, naast de vakken die je volgde, ook tijd en ruimte had om stilletjesaan volwassen te worden en te vinden wie je bent. Dit is volgens mij, met de strikte tijdlijn, de druk van deadlines en nu ook de tussentijdse evaluaties, veel moeilijker geworden, omdat je veel sneller alleen nog maar bezig bent met die studies. Ik weet dat bepaalde studentenorganisaties klagen dat studenten minder engagementen kunnen opnemen, omdat ze een afweging moeten maken of dat wel loont, in plaats van bezig te zijn met hun cursussen."

Op welke manier kijkt u naar het leven?

"Zoals Gramsci het formuleerde: pessimisme van het verstand, optimisme van de wil. Er zijn veel zaken die ik zie die niet de goede richting uitgaan, maar dat betekent niet dat ik direct denk aan het einde van de wereld. Ik zie altijd wel het optimistische potentieel."