Binnenkort word ik vatbaar voor extremistische ideologieën. Ik word nationalist misschien, of communist. De sociologie waarschuwt ervoor: verlaat de mens zijn vertrouwde gemeenschap, dan zoekt hij er vervanging voor. Nationalisme. Communisme. Socialisme. Fascisme. Bridgeclubs. Een vrijstaand huis met een carport en twee kinderen.
Mijn afstuderen en afzwaaien bij Schamper vormen een maatschappelijke risicofactor van formaat. De universiteit was verondersteld mij voor te bereiden op de 'echte wereld', en vanuit de veronderstelling dat ik sociaal en menslievend moest worden, ging ik dan maar bij een studentenbladproducerende vereniging, vertoonde buzzword-gewijs engagement en werd hoofdredacteur. Skills die ik heb opgedaan: teamwork, people management, people skills, creative thinking, conflict management.
Mijn afstuderen vormt een maatschappelijke risicofactor van formaat
Eens ik met bovenstaand cv mijn droomjob te pakken heb, bespeur ik evenwel nog maar weinig vereniging in de 'echte wereld’. De zo menselijke drang om zich te groeperen, ziet zich gereduceerd tot sportclubs, kooklessen, serviceclubs en de ouderraad van de lagere school van de kleine spruit. Op de vrijmetselarij na kan ik eigenlijk geen groep mensen bedenken die op regelmatige wijze samenkomt in een vereniging om de hoofdzakelijke reden dat die betekenis geeft aan hun leven. Misschien zijn er in kleine, verstopte dorpjes ook nog een paar in de kerkraad te vinden.
Deze nood tot betekenis door vereniging is er nochtans. Het engagement dat gevraagd wordt bij het opnemen van een functie in een studentenvereniging, kan onmogelijk worden opgebracht als men slechts eigen gewin voor ogen heeft. Toch schijnt de Vlaamse maatschappij anno 2019 te geloven dat de student na zijn afstuderen wel genoegen zal nemen met de job en wat flauwe afkooksels van het verenigingsleven dat hij gekend heeft in zijn studententijd.
Wisten jullie trouwens dat het maar eens gedaan moest zijn met al die migranten?
Reactie toevoegen