Shhht ...

Over agenda's en oordoppen

25 september 2017. Toen ik als prille student met mijn valiesje arriveerde in het bruisende Gent, wist ik niet waar eerst gekeken. Elke dag, avond en nacht ontplofte er een bom aan verschillende evenementen, gaande van de wildste feestjes tot serieuze lezingen, intieme optredens, of culturele happenings. Hét grote dilemma bleek niet wanneer aan die lastige oefeningen van statistiek te beginnen, maar met welke afspraak, voorstelling, lezing of fuif ik mijn dag zou vullen. Het werd een verzadiging van sociaal contact en een overstroming van informatie. Werkelijk een teveel van alles op een te korte tijd. Het heeft me maanden aan overvolle avonden en twee zware examenperiodes gekost om te beseffen dat rust quasi onbestaande was in mijn olijke studentenleventje.

Hoe rijk onze studentenstad ook is, ze is arm aan een van de meest cruciale grondstoffen die het leven te bieden heeft. Na de val van de Stiltekamer (een ruimte vol planten en comfortabele zitplekken in het vroegere NEST in de oude stadsbibliotheek, waar stil zijn de norm was) bleven er niet veel alternatieven over waar ik stilte kon opzoeken. Mijn overprikkelde geest schreeuwde om een lege context. Mijn agenda bleef ondertussen maar overlopen. Innige en minder innige vriendschappen werden ’s nachts bezegeld met het goedkoopste bier. Intellectuele bespiegelingen slingerden door aula’s en leslokalen. Meldingen op Facebook en Messenger stapelden zich op. Kotburen hadden lawaaierige seks. Ik dweilde met de kraan open. Externe factoren verander je niet.

Is het oké om die geile konijnen naast mij in een gruwelijke kotbrand uit de weg te ruimen?

Ik wou dat ik je kon vertellen dat de oplossing voor dit alles erin bestaat non te worden in een of ander Spaans klooster. Dat het oké zou zijn om die geile konijnen naast mij in een gruwelijke kotbrand uit de weg te ruimen. Maar af en toe blijkt de oplossing zo simpel als het aanschaffen van een paar goede oordopjes om seksgeluiden te dempen of het leren hoe je je in een koffiebar vol prikkels kan concentreren op een zwaar filosofieboek. Stilte doet zich voor als een utopisch en absoluut gegeven. Terwijl dat dempen je al heel wat verder kan brengen in je zoektocht naar rust.

Ik dacht op zoek te zijn naar die absolute stilte, dat volledig kalm en prikkelvrij zijn, dat ideaalbeeld van een zwevende boeddhistische monnik. En ik moet toegeven dat ik niet echt die wezenlijke stilte nodig had, maar eerder een manier om met mijn frustratie over bepaalde prikkels om te gaan. Beste geile konijnen naast mij, het jachtseizoen is bij deze gesloten. Al had ik nog steeds graag gehad dat jullie net iets stiller waren.

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen