Verscholen in een mengelmoes van stad en mens, zijn ze met veel: de gemeenschappen in Gent. Zonder verstarde begripsdefinities of hoogdravende identiteitsvragen wagen we hier een poging om hun een gezicht te geven.
Sylvia Van Peteghem is hoofdbibliothecaris van de UGent. In de living van de huisbewaarder van de boekentoren, die in iets minder bouwvallige omstandigheden haar natuurlijke habitat vormt, stond ze ons te woord om het over haar interesses te hebben.
Op of in welk Gents gebouw zou men u een ballade mogen brengen?
De boekentoren. Het licht, de gebruikte materialen, de perfecte gulden snede en verhoudingen ... Het is een goed voorbeeld van een gebouw dat je bij het binnenkomen niet meteen mooi vindt, maar dat wél goed aanvoelt.
Welk lied mag absoluut niet door de boxen schallen tijdens uw begrafenis?
Ik hou absoluut niet van orgel. (zucht diep) Ik heb al dikwijls geprobeerd om naar klassieke muziek met een orgel te luisteren, maar dat is echt niet mijn ding.
U bent (opnieuw) jong en u wilt wat: tot welke subcultuur bekeert u/uw vroegere zelf zich?
Heel mei ’68 en de omwenteling die er bij kwam kijken: wat er toen allemaal gebeurde, vond ik ongelooflijk intrigerend. Ik had het graag van dichterbij meegemaakt, maar ik was toen nog maar dertien jaar.
Guilty pleasures bestaan niet: welke ietwat foute schijf doet uw dansbenen telkens onbeschaamd alle richtingen uitslaan?
Ik kan zelf niet dansen, maar wat ik altijd indrukwekkend vond, waren die oude walsen. Misschien niet echt een guilty pleasure, maar kom. Ook ‘Take This Waltz’ van Leonard Cohen vind ik heel mooi.
Met welke historische figuur zou u een onenightstand wel zien zitten?
Je hebt historische figuren waar je in eerste instantie naar opkijkt, maar waar bij nader inzien toch heel wat fout mee is. Ik zat eerst aan politiekers te denken, maar toch geen Napoleon, dank u. Ik ga voor Picasso.
Tot stof zijt gij wedergekeerd: welke kunstenaar mag uw reïncarnatie onder handen nemen?
Ik ben enorm into de 19e eeuw en het realisme. John Sargent, bijvoorbeeld, schildert prachtige dingen. Dan kies ik hem, al mag hij ook hier en daar wel wat vormen bijschaven.
Welke taal of welk dialect doet stiekem uw (al dan niet geschoren) snorharen trillen van opwinding?
Ik heb vroeger een jaar in Noorwegen gestudeerd, en het Noors blijft toch mooi. Ik trok toen veel rond met een Chinese uit Hong Kong, met wie ik altijd Noors sprak. Toen ik mijn mondeling examen had afgelegd, vertelde de jury me dat ik Noors sprak met een Chinees accent. (lacht)
Kim Jong-Un en Trump zitten rond een tafel: naar welke tentoonstelling sleurt u hen mee om de twee onrustige zielen met elkaar te verzoenen?
Ik zou hen meenemen naar Parijs om naar de waterlelies van Monet te gaan kijken in le Musée de L’Orangerie, aan de Jardin des Tuileries. Ik bewonder Michaël Borremans ook enorm, maar na een tentoonstelling van hem met die twee zou het alleen nog meer de foute richting uitgaan.
Kwestie van het gat in onze cultuur te dichten: wie of wat wordt schromelijk onderbelicht?
Ik denk dat er overal veel verborgen kunst is. We zitten in een periode waar iets niet lijkt te bestaan als het niet op het internet staat. Zo hebben we een boek gemaakt over 200 jaar UGent in 200 objecten. Wat we uiteindelijk gevonden hebben ... Onvoorstelbaar.
Welk citaat zou uw autobiografie mogen inleiden?
‘Non, je ne regrette rien’ van Edith Piaf.
Reactie toevoegen