Psychofobie

Psychofobie (de; v): 1. de irrationele angst om je gedachten aan een psycholoog toe te vertrouwen (neologisme). Zelf ben ik, uit ervaring, overtuigd van de effecten die gesprekken met een psycholoog en daarbij aansluitende therapie kunnen hebben op het welzijn van mezelf en anderen. Vaak lijkt het echter alsof ik tot de minderheid behoor. Waarom rust er in 2017 nog steeds een taboe op het onderwerp mentaal welzijn? Geld speelt, zoals in elk onderdeel van ons leven, een belangrijke rol. Een sessie bij een psycholoog kost al gauw 60 euro. Wanneer een therapie meerdere maanden in beslag neemt, loopt die prijs gemakkelijk op tot in de honderden. Slechts in enkele gevallen betaalt de ziekteverzekering een deel daarvan terug. Om die reden worden therapiesessies te vaak beschouwd als een bezigheid van de elite. Bovendien heerst nog de belangrijke, vaak doorslaggevende factor van schaamte. Wanneer vrienden hun problemen met mij delen, is het voor mij geen big deal om hun aan te raden eens met een professional te gaan praten. “Het helpt om je bewust te worden van de limieten van je eigen denken en een professionele, verruimende input te krijgen”, probeer ik hen te overhalen. Zo’n voorstel wordt vaak weggelachen, waarna ze nerveus aan hun drankje nippen: “Zo erg is het bij mij niet”, “Ik denk niet dat dat mij kan helpen”.

"Het helpt om je bewust te worden van de limieten van je eigen denken en een professionele, verruimende imput te krijgen"

Het stigma is in zulke situaties nog duidelijk merkbaar (cue de interne zucht). Ik ben ervan overtuigd dat eens mensen zien dat ze niet constant met argusogen geanalyseerd worden, ze van die angst voor het onbekende zullen verlost worden. In mijn utopia zou een psycholoog dan ook gelijkgesteld worden aan een hoofdarts. Heb je een fysieke kwaal? Ga naar de huisarts. Problemen waar je niet meteen een antwoord op hebt? Even stoppen bij de therapeut. Volgens mij is een dergelijke evolutie van essentieel belang in onze prestatiegerichte maatschappij. Er wordt dagelijks veel van ons gevraagd en we hebben onbewust steeds minder tijd en aandacht om onze gedachten te laten bezinken en te bevragen. Nochtans is onze geest de constante factor waarmee we in ons leven geconfronteerd worden: in goede en kwade dagen worden we wakker en delen we het bed met onze gedachten. Als daarin iets foutloopt, kan het noodzakelijk zijn om tijdig hulp in te roepen. Ik weet in elk geval dat het niet erg leuk was om mezelf tien jaar lang af te vragen wat er fout ging vanboven, en het was in geen geval bevorderlijk voor mijn welzijn. Zelf ben ik dus, uit ervaring, overtuigd van de effecten die gesprekken met een psycholoog en daarbij aansluitende therapie kunnen hebben op het welzijn van mezelf en anderen. Het is beter om 'te snel' naar een therapeut te stappen, dan daar te lang mee te wachten. Taboe mag geen voorrang krijgen op ons welzijn.

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen