Recensie: Rogue One

 

 

I’ve got a bad feeling about this. Het was een bezorgdheid onder sommige Star Warsfanboys, toen bleek dat Disney een nieuwe prequel ging maken. Al is het technisch gezien geen deel van de ‘Episode series’, maar het debuut van een ‘Anthology series’. Hopelijk heb ik na deze nerdy uitleg enkel nog de aandacht van de echte fans, want deze film is vooral bedoeld voor hen. 'Rogue One' werkt niet alleen in op nostalgie, maar biedt ook een andere, diepere kijk op een galaxy far far away, door de ogen van ‘normale’ mensen in plaats van bovennatuurlijke jedi. Voor het eerst krijgen we een oorlogsfilm met moreel ambigue protagonisten en een dosis realisme, waardoor je zal denken: ‘Is dit een Disneyfilm?’

Regisseur Gareth Edwards doet weer waar hij goed in is: de actiescènes zijn intens en visueel verbluffend. De plot is simpel en mist tempo in het begin, maar houdt focus en bouwt op tot een onvergetelijke pay-off. Maar is dit voor de echte Star Wars liefhebber wel voldoende? Boeiende personages maakten de originele trilogie wat het was, en in deze prent zien we wel potentieel, maar net onvoldoende uitwerking. Ook het gebruik van motion capture voor twee personages, die doelde op fanservice, was vooral afleidend. Maar rekening houdend met alles, inclusief de knappe acteerprestaties (Mads Mikkelsen), een overtuigende bad guy, een grappige droid, scènes met Darth Vader, en een plotwending die een detail in de film uit '77 verbetert, is de conclusie duidelijk: the Force is strong in this one

0
Gemiddeld: 3 (2 stemmen)

Reactie toevoegen