Het sociaal conflict over de besparingsplannen aan UGent is nog niet gaan liggen, of de volgende mediastorm kondigt zich aan. Deze keer (opnieuw) over grensoverschrijdend gedrag. Schandaal na schandaal treft onze universiteit, en haar studenten moeten dat maar aanzien.
Eerder dit semester berichtte Schamper nog over het beleid dat de universiteit doorvoerde om grensoverschrijdend gedrag aan UGent aan te pakken: een nieuwe tuchtprocedure, inzetten op active bystander-trainingen en een wegwijzer om mensen te tonen waar ze terecht kunnen indien ze te maken kregen met grensoverschrijdend gedrag.
Het mocht echter niet lang duren vooraleer we opnieuw met onze neus op de feiten gedrukt werden: grensoverschrijdend gedrag vindt continu plaats aan onze universiteit. Deze keer kregen we deze boodschap te horen via een interne nota die door de kranten bekend werd gemaakt. Een nieuwe aflevering in de reeks met de naam: 'de belangrijke informatie die we via de pers over onze eigen universiteit moeten horen'. Er wordt vermeld hoe doctorandi uit zowat elke faculteit fictieve werkuren moeten doorgeven omdat ze met veel meer werklast opgezadeld worden dan initieel de bedoeling is. Het eigenlijke doctoraatsonderzoek – het hele doel van hun doctoraat – zou zelfs vooral na de uren moeten gebeuren. Ook voorvallen van racisme drijven naar de oppervlakte.
Het feit dat zo'n rapport bestaat, kan op zich als een positieve stap gezien worden. Kennis vergaren over de problematiek voordat je stappen onderneemt, kan ervoor zorgen dat er een basis is voor actie. Helaas is het allerminst de eerste keer dat de universiteit oog in oog komt te staan met haar problematische relatie ten aanzien van doctoraatsstudenten. De verhalen van overwerkte en uitgebuite doctorandi komen al jaren naar buiten.
De vraag blijft of dit genoeg is om een imago te verdoezelen dat schandaal na schandaal langzamerhand aan het wegrotten lijkt
Wanneer het bestuur van de universiteit hierover spreekt, vervloeken ze grensoverschrijdend gedrag in alle talen. Tegelijk beperkt de aanpak van de problemen zich tot het symptomatische. De Raad van Bestuur zal zich deze week over de nota buigen. Als reactie zal men misschien nog eens een meldpunt heruitvinden. Heel betrouwbaar zijn die meldpunten echter niet, als we de getuigenissen lezen. De tuchtprocedures werden al herwerkt, maar wat ben je daarmee als de slachtoffers volledig afhankelijk zijn van de personen die hun grenzen overschrijden?
Gewoonweg opstappen lijkt voor vele doctorandi de enige oplossing. In de Pano-reportage over dit thema kwamen hier ook getuigenissen over naar boven. De massale inbreuken op de rechten van doctorandi vanwege professoren maken een kritische analyse van hun dubieuze relatie broodnodig. Of dit ook zal plaatsvinden, lijkt op dit moment echter weinig realistisch.
UGent springt tegenwoordig van schandaal naar schandaal en van kritiek naar kritiek. De ene extreemrechtse lezing is nog niet gedaan, of een professor uit de richting Psychologie wordt op het matje geroepen omdat hij samenzweringen als lesmateriaal verkoopt. Het sociaal conflict na de nieuwste reeks besparingsplannen is nog niet besproken, of we moeten opnieuw vaststellen dat de structuren nog altijd falen en daar zijn (doctoraats)studenten de dupe van. Ondertussen orkestreert de universiteit dure postercampagnes en verkoopt het opgeleukte sweaters om zichzelf aan de buitenwereld te etaleren. De vraag blijft of dit genoeg is om een imago te verdoezelen dat schandaal na schandaal langzamerhand aan het wegrotten lijkt. Ook onze plaats in de internationale rankings blijft goed, maar in welke mate zijn die goede punten verdiend op de gebroken ruggen van doctorandi?
Reacties
(Geen onderwerp)
Reactie toevoegen