Gewapend met een plaat waar ze vier jaar aan werkten, sloot Freaky Age hun eerste festivalzomer sinds lang af op de Student Kick Off in Gent. Dat er op het Sint-Pietersplein dus meer gitaren en minder strijkers bij te pas kwamen dan op hun vorige cd, is geen toeval.“Ik mis bands die mij bij mijn kloten pakken.”
‘Inner Stranger’ is ondertussen al de vierde langspeler van de rockgroep uit Ternat en dat kan al tellen, gezien de mannen zelf nog maar halverwege de twintig zijn. “We wilden terug naar de pure feel van het begin: twee gitaren en veel energie”, vertelt frontman Lenny Crabbe. Dat ze zich daarbij niet laten leiden door wat al dan niet zou pakken bij het grote publiek, staat ook voor gitarist Mathias Declerq buiten kijf. “Ik kan me niet inbeelden dat we een andere richting zouden inslaan, omdat dat nu populair is. Ook toen we op veertienjarige leeftijd begonnen, zijn we daar totaal niet mee bezig geweest.” Crabbe is het volmondig eens. “Ik denk dat veel artiesten daar nochtans wel mee zitten: hoe groot is de kans dat deze stijl zal inslaan? Anderzijds hoor je tegenwoordig genoeg populaire artiesten die hun zin doen. Kijk naar The War On Drugs, die gewoon nummers van negen minuten maken die ook op de radio worden gesmeten. Of dichter bij huis Triggerfinger, die jaren voor een bak bier hebben gespeeld zonder dat ze bekend werden, puur voor het plezier. Het hoeft dus niet allemaal volgens dat stramien te gaan.”
"Ik kan me niet inbeelden dat we een andere richting zouden inslaan, omdat dat nu populair is"
Een lijn die dus wordt doorgetrokken op ‘Inner Stranger’, waarbij ook achter die titel niet veel moet gezocht worden. “Er is geen heel denkproces aan te pas gekomen, de naam van de plaat was er gewoon ineens”, verklaart Crabbe. “Voor mij verwijst dat naar het moment dat je te zeker wordt van jezelf, alles op zijn plaats lijkt te zitten en je onbewust wat begint te minderen. Tot er opeens iets gebeurt waardoor je compleet van je stoel wordt geblazen en een beetje een vreemde wordt in alles wat daarvoor vanzelfsprekend leek.”
Soloproject
De tijd waarin ze als veertienjarigen Humo’s Rock Rally wonnen, ligt ondertussen al zo’n tien jaar achter ons - evenals hun vorig optreden op de Kick Off. En muziek is in die tijd alleen maar braver geworden, aldus Crabbe. “Ik hou van bands met energie, die zich elke seconde geven. Soms is alles wat te proper. Ik heb ooit eens van onze bassist een plaat van Fidlar in mijn handen gekregen en dacht: dat is wat ik mis. Dat is exciting, spannend, dat klinkt voor de kloten en ze spelen slechts de helft van de tijd juist, maar dat maakt niet uit.” Declerq: “Het is een band die wat past bij onze filosofie: niet te serieus en op het podium vooral gewoon gáán.”
Voor wie geen vier jaar geduld heeft om op de volgende plaat te wachten: geen nood. Crabbe is namelijk zelf met een soloproject bezig. “Als band zijn we eigenlijk nooit echt in zee gegaan met andere muzikanten of projecten, maar nu ik aan een soloplaat ga werken, gaat het de eerste keer zijn dat ik dat wél ga doen en een liveband op poten ga moeten zetten.” Ook de nummers die hij gaat uitbrengen, zullen niet per se passen in het kraam van Freaky Age. “Ik heb doorheen de jaren wel wat nummers aan de kant gehouden, omdat dat iets was dat niet paste binnen de context van wat we toen deden als groep. Ik kijk er naar uit, maar heb tegelijkertijd ook wat schrik omdat het iets nieuws is. Al kan het ook alleen maar interessant zijn voor mij als songschrijver.”
Reactie toevoegen