The Grey Zone

"Ik had ooit een jongen meegenomen naar mijn kot, waarmee ik wel degelijk seks wou. Er leek niets aan de hand te zijn, tot hij na de seks rechtsprong en zei: "Proficiat, je bent de 37ste chickie die ik heb geneukt. Het is eigenlijk een weddenschap met een vriend." Hij nam wat foto's als bewijs. Ik was geschrokken, maar meteen werd ik ook bewust van de gevaren wanneer ik me met dat soort mannen in mijn kamer terugtrok. Ik bleef rustig en deed mijn kleren aan.

"Triest dat men dit soort tegenslagen moet meemaken om 'red flags' te leren herkennen"

Hij vroeg me meteen wat er aan de hand was. Ik probeerde uit te leggen dat ik zijn vrouwbeeld problematisch vond. Terwijl ik dat deed, dacht ik terug aan alle red flags die eraan vooraf waren gegaan. Het feit dat hij me dwong uit te leggen hoe het eruit zou zien als ik verkracht zou worden. Hij zei dat mannen van verkrachting nooit zo'n drama zouden maken. Het feit dat hij me tijdens de seks begon te wurgen, niet stopte toen ik hem dat vroeg en geen condoom uithaalde wanneer hij besloot eraan te beginnen. Wat was ik dom geweest, dat ik dit niet doorhad. Triest dat men dit soort tegenslagen moet meemaken om red flags te leren herkennen."

De vraag is alleen waarom slachtoffers het gevoel hebben dat ze in deze zone beland zijn, terwijl de getuigenissen voor buitenstaanders zeer zwart-wit overkomen. Eén van onze redactrices getuigt.

"Dat ene avondje in Brussel was helaas niet veel anders dan andere avondjes stappen, maar deze avond bracht me net in de verleiding een klacht in te dienen. Ik heb het, tot mijn grote spijt, niet gedaan. Misschien wilde ik geen drama maken, of was het allemaal niet zo erg. Het ergste is namelijk dat we het niet meer erg vinden, dat alles wordt genormaliseerd. Mijn grootste fout was misschien dat ik die avond vriendelijk reageerde en het gesprek met een onbekende aanging (hoe cynisch!). Ik voelde al snel hoe het praatje een bepaalde richting uitging, en voor ik het wist, werd ik ongewenst betast.

"Ik werd in een houdgreep genomen, aangeraakt en gekust"

Dit verschilt niet heel veel met een klassiek avondje uit, maar die avond specifiek werd ik niet losgelaten. Ik werd in een houdgreep genomen, aangeraakt en gekust. Ik zei herhaaldelijk 'nee' en probeerde me los te wrikken. Na een forse stamp werd ik losgelaten. Wat heb ik toen gedaan? De knop omgedraaid, zoals elke keer opnieuw. 'Ach, die bronstige mannen, uiteindelijk is er niks gebeurd'. En dan gewoon verder dansen. Tot ik het genoeg kreeg van het continue gestaar, gefluit en de ongewenste aanrakingen. Dan ben ik me maar gaan bezatten aan de bar, omdat het blijkbaar niet oké was om te dansen zonder meer. Niet veel later ben ik met mijn vriendinnen gewoon naar huis gegaan, omdat het echt niet meer leuk was."

Omdat gedragingen binnen de zogezegde grijze zone niet passen binnen een nauwe definitie, gaan daders ongestraft door, terwijl slachtoffers met de langetermijngevolgen blijven kampen. Een van onze redactrices kampt nog steeds met angsten.

"Een leuke avond met vrienden mondde uiteindelijk uit in een trauma, een jaar lang therapiesessies en nog steeds een terughoudendheid in losgaan en alcohol drinken. Ik had te veel gedronken en was mijn gsm kwijt, die ik ging zoeken in de Overpoort Bowl. Een jongen vond hem, en stak er direct zijn nummer in. Later die avond stuurde hij dat hij op mij stond te wachten. Ik liet al mijn spullen achter bij mijn vrienden, met het idee dat we buiten even zouden staan kussen. Hij wou echter naar zijn kot. Eenmaal aangekomen, rukte hij mijn broek zo hard open dat de knop eraf viel. Mijn seksuele contacten waren beperkt gebleven tot kussen. Hij duwde me op een matras en betaste wild mijn borsten. Ik zei dat ik nog maagd was en geen seks wou. Zijn antwoord was dat hij me graag wou neuken. Ik hield voet bij stuk. Voor mij hoort voorspel bij seks, maar bij hem duidelijk niet. Ik was bang dat als ik ook hier nee op zou zeggen, hij boos zou worden. Hij riep kwaad dat ik mijn benen moest openen en was ruw toen hij met zijn vingers bij me binnendrong. Na een periode van waas, werkte de alcohol uit. Hij kwam klaar in mijn mond en ik spuwde. 'Wat doe jij nu?' en 'Heb je nu gebloed op mijn lakens?' waren de woorden waarmee ik mijn kleren toegeschoven kreeg. Ik ging terug en vond mijn vrienden nergens. De politieagenten in hun zwarte uniformen waren niet uitnodigend om mijn verhaal aan kwijt te kunnen. Tot op vandaag heb ik spijt dat ik die jongen zijn nummer heb verwijderd. Dat ik hem niet heb kunnen confronteren."