Wachten op Mussolini: de livestream

Politie versus Lesgevers: een Leeg Narratief

Jonathon Mayes, masterstudent Wijsbegeerte aan de UGent, schreef een lezersbrief over de heisa rond de livestream van twee UGent-lesgevers en het uit de hand gelopen politiebezoek laat in de nacht. Hij stelt zich vragen bij de culturele verwachtingen van het professorschap en de taalpolitiek die gehanteerd wordt in het discours over deze kwestie.

Jonathon Mayes

Eergisteren (12 april, red.) verscheen er een artikel op de nieuwssite van de VRT omtrent het op non-actief zetten van twee lesgevers na het livestreamincident. Het artikel van de VRT focuste voornamelijk op de tekortkomingen van de twee lesgevers. Op de livestream was er namelijk te zien dat zij de indringende agenten fascisten noemden, België als een politiestaat bestempelden en wat de meeste ophef veroorzaakte, dat ze nazistisch zouden zijn.

Dit voorval leert ons wel iets omtrent de culturele aspecten van het professorschap en de rol van de politie. Er is veel reactie gekomen op mijn verdediging van de lesgevers in kwestie en dat zette me ertoe aan om mijn positie toe te lichten door in te gaan op een aantal tegenargumenten.

Politiestaat of gepaste aanpak

Het begon met een klacht van de buren omtrent geluidsoverlast, gevolgd door een tussenkomst van twee agenten en later een grotere groep. Een van de lesgevers liet de twee agenten binnen, maar doorheen het gesprek steeg het aantal agenten tot een achttal. Deze tussenkomst nam ironische proporties aan, nadat een van de agenten opmerkte dat de twee lesgevers zich niet hielden aan de afstandsmaatregelen, terwijl een vijfde agent het huis binnenkwam zonder mondmasker. Wanneer de politie werd verzocht terug naar buiten te gaan, wegens het onnodige aantal agenten in de woonkamer, weigerden ze dit te doen.

Lege Taalpolitiek

De lesgevers gingen snel in de aanval door het woord 'fascistisch' in de mond te nemen. Volgens enkele commentatoren getuigt dit van extreem taalgebruik. Ik ben hier niet om te beweren dat alle politieagenten fascistisch zijn, noch om te beweren dat de individuele agenten enig fascistisch gedachtegoed aanhangen. Wat mij juist opviel, is dat er niet ernstig wordt ingegaan op de redenen van de lesgevers voor hun beweringen. Wij zien hier duidelijk een voorbeeld van een instantie met een geweldsmonopolie die zich intimiderend opstelt ten opzichte van twee burgers. Er was sprake van een onnodige uitoefening van de uitvoerende macht, door middel van een intimiderende pseudo-bezetting van de woonkamer. Is dit de terugkeer van Benito Mussolini? Zeker niet, maar ik zou wel op mijn hoede zijn voor de grens tussen deze feiten en de grensmarkeerders van een fascistisch politiekorps. Een politiestaat kenmerkt zich net door een onwil om te reflecteren over de noodzakelijkheid van instanties van machtsuitoefeningen.

Het verhaal draait dus rond een lege taalpolitiek

Een studente communicatiewetenschappen wees me erop dat haar grootste probleem het gebruik was van de woorden ‘Sieg Heil’. Een lesgever mag onder geen enkele omstandigheid deze woorden in de mond nemen. Hier is er sprake van een fundamenteel probleem omtrent het moreel beoordelen van deze lesgever. Het probleem was niet wat de lesgever bedoelde, noch welk onrecht ze moesten doorstaan. Het ging louter om de vorm van hun spreken - om de precieze woordkeuze van de lesgevers. Deze formalistische ethiek is volkomen leeg. Er wordt geen aandacht besteed aan de context waarin zoiets gezegd wordt en de aandacht wordt zo verschoven van een probleem omtrent machtsmisbruik, naar iets banalers. Bijvoorbeeld, toen een agent de lesgever beschuldigde van het 'oproepen tot racisme'. Voor mij waren dit duidelijk eerder parodiërende en ridiculiserende woorden van de lesgever om het machtsmisbruik van de politie te illustreren. In plaats van de focus op het mogelijke misbruik van macht, draait het verhaal dus rond een lege taalpolitiek.

Een voorbeeld voor studenten

"Een professor hoort een voorbeeld te zijn voor studenten en neutraal te blijven." Deze bewering werd aangehaald als reactie op een uitspraak van een van de lesgevers: "Zolang jullie op Groen en sp.a stemmen, blijft dit gebeuren." Ik stel mij dan de vraag of mijn medestudenten het credo van de UGent serieus nemen: Durf Denken! De positie van een wetenschapper is niet neutraal, maar gekleurd. Dat is al zeker zo in de sociale wetenschappen. Is het eerlijk en verantwoordelijk om dit te ontkennen? Het lijkt toch veel eerlijker om je kleur te bekennen en je vooroordelen als wetenschapper/denker duidelijk te maken zodat wij, de toekomstige intellectuelen, erover kunnen oordelen.

Er is een narratief ontstaan dat onrechtvaardig is

De UGent zette de twee lesgevers onmiddellijk op non-actief. Vermoedelijk omdat ze zich niet gedroegen naar de normen van een 'lesgever-zijn'. Er werd door sommigen beweerd dat ze geen goed voorbeeld waren voor studenten. In mijn ogen is er echter geen beter voorbeeld dan een lesgever die eerlijk is over zijn positie. Een lesgever die stevig in zijn schoenen staat wanneer hij bedreigd wordt en zich hoedt voor het geweldsmonopolie van de staat. Dit is des te belangrijker geworden in tijden waarbij de maatregelen zo dwingend zijn. Ik twijfel voor geen seconde dat deze maatregelen noodzakelijk zijn om COVID-19 te bestrijden, maar bij instemming van zulke dwingende maatregelen moeten wij meer dan ooit kritisch staan tegenover degenen die de wil van de staat uitvoeren. Het gaat allerminst om het wijzen met de vinger naar een schuldige partij. De politie deed haar job, al kunnen wij vragen stellen bij hun aanpak. Het grote probleem is dat er een narratief is ontstaan dat de lesgevers afstraft op een manier die, in mijn ogen althans, volkomen onrechtvaardig is.

0
Gemiddeld: 1 (1 stem)

Reacties

Bericht: 
Een erg magere en misplaatste verdediging Ik ben akkoord dat we zeker in tijden als deze op ons hoede moeten zijn en kritisch moeten blijven over wetgeving en handhaving. Ook ben ik van mening dat een professor gerust zijn politieke voorkeur of persoonlijke mening over gelijk welk onderwerp naar voor mag brengen. De livestream in kwestie toon echter allesbahalve lesgevers die stevig in hun schoenen staan en op een deftige manier opkomen voor hun positie. Ook is er absoluut geen sprake dat zij worden geconfronteerd met een onnodige uitoefening van de uitvoerende macht. De politie gaat juist correct volgens procedure tewerk, laat zich niet meeslepen en blijft beheerst. De lesgevers echter gaan direct onnodig in de aanval en gedragen zich totaal onbeschoft en kinderachtig. Ze weigeren mee te werken waardoor de politie versterking oproept. Er is hier overigens totaal geen sprake van een lege taalpolitiek. Iedereen met een beetje verstand begrijpt heus wel dat de uitspraak ‘seig heil’ geen werkelijke oproep tot haat was door de assistent en kan dit heus wel in zijn context plaatsen als zijnde rediculiserende woorden. Als de agent daar op het einde op reageert en hem wijst op het feit dat die uitspraak wettelijk gezien strafbaar is want aanzet is tot haat dan doet hij dit uiteraard met de eigenlijke onderliggende boodschap dat de lesgever te ver gaat in zijn gedrag. Zowel in zijn gedrag als lesgever als zijn gedrag als burger tegenover de politie. Het probleem in heel deze kwestie is juist de plaats en context en de totaal misplaatste houdig van de lesgevers hierin. Het gaat hier over een professor en een assistent die een livestream houden om 1u30 ’s nachts met muziek en alcohol en op allerhande vragen van studenten, los van hun vak, antwoorden. Een gezellig uit de hand gelopen onderonsje. Waar de lesgevers overigens ondermeer woorden als ‘negermuziek’ en ‘seig heil’ hebben uitgekraamt. De ironie van die vijfde agent die binnenkomt zonder mondmasker terwijl de lesgevers er terecht op gewezen worden dat zij de ‘social distancing’ maatregel overtreden, wordt overigens zwaar overschaduwt door de lesgevers die niet in staat zijn op een deftige manier in interactie te treden en niet hebben kunnen voorzien dat hun livestream wel eens uit de hand zou kunnen lopen en zou kunnen worden verspreid. Als professor en assistent communicatiewetenschappen kan dat tellen.

Bericht: 
Lesgeven om middernacht met een trappist erbij? De arrogantie van "ik ben professor"? Spreken over Negermuziek? Studenten verwijten dat ze links stemmen? Seksistische praat? Fuck UGent? Voor jou allemaal geen probleem...

Bericht: 
Het korte nieuwsitem op TV toonde het gedrag van de proffen zonder de context voldoende te duiden. Meer duiding zou het verhaal kunnen blootleggen. Achter elk gedrag schuilt steeds een context waardoor we het incident beter kunnen vatten. Dit lijkt me een gemiste kans. De situatie beter begrijpen wil niet zeggen dat we dit eveneens goedkeuren. Allesbehalve. Door de snelle nieuwsgaring worden de proffen echter meteen publiekelijk aan de schandpaal genageld nog voor een eerlijk proces heeft kunnen plaatsvinden. Heeft niet iedereen hier recht op?Wat kunnen wij allen hiervan leren m.b.t onze eigen (voor)oordelen?

Reactie toevoegen