ZOMBIES!!!

Dr. Schamperstein: Zombies

Niet elke wetenschapper houdt zich bezig met proefbuizen, deeltjesversnellers of lasers. Dr. Schamperstein kiest voor een theoretische aanpak en baant zich een weg door formules, berekeningen en kennis om zijn licht te schijnen over een prangende maar absurde vraag.

Zombies, hoe gebeurt dat?

Door de vele weergaven in film en literatuur kunnen we ervan uitgaan dat mensen in zombies kunnen veranderen door een hele waaier aan oorzaken. De meest frequente en wellicht ook meest plausibele oorzaak, is een virus. Mensen worden geïnfecteerd door beten van andere geïnfecteerden, het inslikken of vermengen van geïnfecteerd bloed met het eigen bloed (bijvoorbeeld via een open wonde) of in vele gevallen simpelweg doodgaan, geeft genoeg reden om in een zombie te veranderen. Het virus schakelt bepaalde delen van het brein uit en stimuleert andere delen, het zou dus wel toevallig een specifieke set delen van het brein moeten aantasten om een zombie van je te maken en niet gewoon hersenschade te veroorzaken. Maar hoe waarschijnlijk is dit?

Zombies, kan dat eigenlijk wel?

Het scenario waarin een juiste combinatie hersenfuncties aangetast zou worden, is nog niet zo vergezocht als we misschien zouden denken. De reukzenuw in onze neus staat verbonden met drie cruciale delen van het brein als het gaat om het ‘zombieficeren’ van mensen. Ten eerste: het deel van de hypothalamus dat ons brein signalen geeft als we voldaan zijn en dus niet meer hoeven te eten. Ten tweede: de amygdala, die onze gevoelens en ons geheugen regelt, en ten slotte: de frontale cortex, die onder andere instaat voor onze moraliteit als mens en ervoor zorgt dat we niet zomaar impulsieve, ondoordachte dingen doen. Het zou dus goed kunnen dat, mocht er een virus via deze reukzenuw onze hersenen binnendringen, we zouden veranderen in hongerige, irrationele en immorele beesten. Bovendien zou men herinneringen van vrienden en familie verliezen, waardoor je een geliefde niet meer zou herkennen en hen wel eens zou kunnen kiezen als snack in een poging om die oneindig lijkende honger te stillen.

Zombies. Maar dewelke?

Met een geschiedenis die zo ver terug gaat als 1929, met The Magic Island als eerste literaire vernoeming en tot 1932 voor zijn eerste verschijning op het grote scherm in White Zombie, heeft iedereen wel eens van een verhaal kunnen genieten met een zombie als antagonist. Daarom eindigt dit artikel met twee persoonlijke favorieten onder de ondode kannibalen.

Tongen waarmee ze op enkele seconden de lucht uit je lijf kunnen wurgen, braaksel dat je kan verblinden

The Green Flu, 'Left4Dead' (een game, red.): een virus dat eerst gezien werd als slechts een zware griep, verspreidde zich over de bevolking. Voor de mensheid wist wat ze echt voorhad, was het al te laat. Alsof gewone zombies nog niet erg genoeg zijn, kan deze infectie zorgen voor verschrikkelijke mutaties in zijn dragers. Het gaat dan over lange tongen waarmee ze op enkele seconden de lucht uit je lijf kunnen wurgen, braaksel dat je kan verblinden en zelfs zuurspuwende types.

The Rage Virus, '28 Days Later' (Film): tijdens een onderzoek rond woedebeheersing zorgt een inschattingsfout ervoor dat de chimpansees die als proefdieren werden gebruikt extreme, oncontroleerbare woede vertoonden, eerder dan dat ze erin slaagden om diezelfde woede te controleren. Een van de apen ontsnapte en verspreidde dit virus onder de mensen. Dit type zombies is niet van het trage grommende type, maar valt eerder te vergelijken met iemand hondsdols die te allen tijde al zijn energie gebruikt om je aan stukjes te kunnen scheuren.

Hopelijk ben je nu goed voorbereid op de aankomende apocalyps en doet de naïeve onwetendheid die personage na personage strikt, jou niet ook de das om.

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reacties

Bericht: 
Super

Reactie toevoegen