Recensie: Oorlog en Vrede in tijden van Oorlog

Laten we een kat een kat noemen: 'Oorlog en Vrede' is een ongelooflijk oud boek, is belachelijk dik en houdt al een eeuw de vinger niet meer aan de pols. Dat gezegd zijnde is het magnum opus van de legendarische Russische schrijver Lev Tolstoj een verrassend verteerbare pageturner die je meesleept in de glitter en glamour van tsaristisch Rusland. Belangrijkst van al voor de eeuwig van zijn portemonee bewuste student is dat de heruitgave door Penguin Classics voor een prikje verkrijgbaar is: u telt er minder dan 10 euro voor neer. 

Het verhaal betreft vooral het wel en wee van den André en den Pierre – ja, dat zijn hun echte namen – twee sympathieke Ruski's die ondanks al hun geld en macht niet tevreden zijn met hun leven. Terwijl er om de haverklap in de chaises longues wordt neergestreken om hartstochtelijk over de sombere staat van hun opulente leven te kwelen, raast Napoleon door Europa – met alle gevolgen van dien voor Rusland. Het klinkt misschien zwaar en melodramatisch, maar het komt bij momenten zeer slapstickachtig over. Hoe verder je komt in het boek, hoe meer Tolstoj ook lekker filosofisch wil doen zonder dat dit het verhaal per se ten goede komt. Die hoofdstukken mag je gerust overslaan.

'Oorlog en Vrede' is niet altijd het makkelijkste boek om te volgen. Dat komt vooral door het legioen aan personages dat de revue passeert. De wirwar aan Slavische namen en adellijke geslachten wordt soms een wazige brij en ontglipt je meteen na ze gelezen te hebben. Vaak zal je moeten terugkeren naar vorige hoofdstukken om te checken of Baron A en Prinses B nu dezelfde personages van enkele pagina's geleden zijn, of juist compleet ongerelateerde telgen van adellijke bloede. Laat u daar echter niet door afschrikken om dit meeslepende epos à la 'Downton Abbey' een kans te geven. Score? Vier dubbelkoppige adelaars op vijf.