Maandag 21 september 2020. Mijn eerste les aan de universiteit gaat beginnen. Een beetje zenuwachtig wiebel ik heen en weer over mijn stoel. Mijn bureaustoel thuis weliswaar, en niet het ongemakkelijke houten aulazitje in Gent waar ik eigenlijk zou moeten zitten.
Een universitaire carrière aanvatten is altijd moeilijk, maar wanneer een pandemie de wereld onveilig maakt, wordt het er ook niet bepaald makkelijker op. Ik zag veel medestudenten, waaronder mezelf, steeds meer wegkwijnen door de noodzakelijke isolatie. Het is schrijnend te beseffen dat de tijd in sneltempo uit je handen wegglipt, maar je leven al bijna twee jaar on hold staat. Ik wou zo graag vrienden maken, Gent ontdekken, op kot gaan, uitgaan. Ik wilde zo graag genieten van gewoon student te moeten zijn en verder geen verantwoordlijkheden te hebben. In plaats daarvan kreeg ik gesloten cafés, online lessen en eenzaamheid.
Het suckt om mensen te leren kennen via veel te grote groepchats en vage profielfoto's. Als je dan de hele dag naar gepixelde proffen op je computerscherm hebt gekeken, heb je gewoon geen motivatie meer om deel te nemen aan goedbedoelde 'kennismakingszoomsessies'. In plaats daarvan zat ik liever de eenzame isolatie op m'n eentje uit, beschermd door mijn fort van tien centimeter dikke cursussen.
We zaten allemaal in hetzelfde zinkende bootje en dat schepte een band
Maar ik heb dit jaar ook veel geleerd. Dan bedoel ik niet alleen het analyseren van academische teksten, grafieken of theoretische modellen. Ik heb ook leren omgaan met eenzaamheid, gevochten tegen demotivatie en leren luisteren naar anderen. Corona heeft gezorgd voor zoveel meer empathie tussen studenten. We zaten allemaal in hetzelfde zinkende bootje en dat schepte een band. Die babbeltjes tijdens de weinige practica of de kortje praatjes voor examens gaven mij telkens kracht om door te gaan.
Het voorbije acadamiejaar was kut voor iedereen. Corona zal nog niet meteen verdwijnen, maar beetje bij beetje zal alles terug normaler worden. Cafés zullen weer op volle toeren draaien, aula's zullen geleidelijk aan weer geopend worden en het zal opnieuw mogelijk zijn om studiegenoten in levenden lijve te ontmoeten. Het zal sowieso moeilijk blijven, maar laat ons dan alsjeblieft zorg dragen voor elkaar. Trek lessen uit het voorbije jaar. Praat met medestudenten die mentaal eventjes op zijn, vraag hoe het gaat met elkaar en geniet van uw studententijd ondanks corona. Ge zijt maar één keer student.
Reactie toevoegen