Sedert mensenheugenis, 2010, worden pendelaars in station Gent-Sint-Pieters verwelkomd door de symfonieën van een bouwwerf. Deze werken zouden al jaren beëindigd moeten zijn, maar iedere pendelstudent kan beamen dat niets minder waar is.
10 jaar te laat
In 2010 komen de eerste werkmannen toe op het station. Ze zijn er om de perrons en sporen te vernieuwen en de huidige reizigerstunnel om te toveren tot een grote open hal. In de stationsbuurt zijn op dat moment al jaren voorbereidende werken bezig. In 2014 opent het Virginie Lovelinggebouw als eerste nieuwe hoogbouw rond het station. Dat jaar geeft ook een voorproefje van wat het Gentse stadsbestuur in de toekomst zal moeten blijven slikken: de werken lopen niet zo vlot als gehoopt, de einddatum wordt uitgesteld.
Tegen 2018 zijn sporen acht tot twaalf klaar, maar de NMBS brengt slecht nieuws: er is niet genoeg budget om de resterende zeven sporen te overdekken. De werken worden stilgelegd om de bouwplannen te herzien. In 2021 starten ze opnieuw, maar het project blijft regelmatig ontsporen.
De toekomst
Al schokkend rijdt de trein van vernieuwing toch voort. De bouw van het getrapte Infrabelgebouw is begonnen en de spoorberm aan de Leie wordt van haar groen ontdaan om plaats te maken voor de woontorens van de Rinkkaai. Ook de Sint-Pieterspoort, de (wegens buurtprotest ingekorte) torens naast het seingebouw, wacht ondertussen op kopers-investeerders. Er zijn plannen voor een school, en de buurt errond wordt uitgetekend.
Al jaren komt er protest tegen de omhoogschietende torens in de stationsbuurt
Wanneer het station af is, naar verwachting rond 2027, worden de tramhaltes gebundeld en verplaatst onder de sporen bij het busstation. Een groen plein en het multifunctionele S-gebouw moeten de fietsenstallingen aan de zuidrand vervangen. Een vernieuwing van het Maria-Hendrikaplein staat vanaf 2030 gepland als kers op de taart. Een taart die tegen dan al twee decennia in de keuken staat.
Protest
Al jaren komt er protest tegen de omhoogschietende torens in de stationsbuurt. Deze gebouwen zijn soms 60 meter hoog en staan tegenover huizen en appartementen die veel lager zijn. Buurtbewoners vrezen voor verminderde leefbaarheid en duurzaamheid, minder licht en ruimte in de wijk.
Als reactie zet de stad cocreatietrajecten en klankbordgroepen op. De inspraak is echter vaak beperkt door het ruimtelijk uitvoeringsplan van 1999, waarin bepaalde quota werden vastgelegd. Hoewel de stationsbuurt sindsdien al veel veranderde, valt er over het aantal nieuwe appartementen bijvoorbeeld niet meer te onderhandelen.
Buurtorganisatie Buitensporig probeert de leefbaarheid en duurzaamheid van de buurt te behouden. Hoewel ze deels tevreden is over de inspraak, zou ze liever buurtvertegenwoordigers in de kerngroep zien. Nu verlopen de gesprekken via een proces waarbij de ontwikkelaar de opmerkingen van de buurt opschrijft, zelf verwerkt en vervolgens pas terugkoppelt nadat een beslissing werd gemaakt.
Reactie toevoegen