Ik heb altijd gedacht dat studenten zonder herexamens de gelukkigste mensen op aarde waren. Toen ik datgene bereikte wat ik altijd al wou, genoeg tienen voor een zorgeloze zomer, veranderde mijn droom in een nachtmerrie.
Terwijl ik elke dag kon uitslapen, zaten al mijn vrienden gezellig in de bib zonder mij. De jaloezie nam me in een wurggreep. Terwijl zij met z'n allen in verkoelde ruimtes zaten, moest ik het zomerweer trotseren. En als het al eens regende, zaten zij nog steeds gezellig bijeen, terwijl ik noodgedwongen elke serie moest bingen. Ook mijn arme portefeuille heeft geleden. Al die reizen, festivals en cafébezoekjes waren niet goedkoop, hoor!
Het alternatief was al even suf: rondhangen met al die losers die elke keer goede punten halen. Opeens moest ik conversaties voeren met inhoud, in plaats van te zeuren over moeilijke examens. Toen ik mij toch waagde aan een bezoekje om mijn studerende maten een hart onder de riem te steken, voelde ik hun rancuneuze blikken in mijn rug priemen. We leken wel in andere werelden te leven. Ik kon niets vertellen over de weelde aan vrije tijd zonder dat er een paar ogen aan het rollen gingen.
Volgend jaar laat ik mijn samenvattingen maken door een vervalsende geneeskundestudent! En aan iedereen die dit leest: vraag eens aan je arme vriend met een onderscheiding hoe het met hem gaat, want ook wij genieën hebben een moeilijke augustusmaand achter de rug.
Reactie toevoegen