Please, don’t come as you are?

In editie 645 van Schamper kon je onder de rubriek 'Vreemdste Vereniging' al lezen over Acantha, een Gentse studentenvereniging die een toevluchtsoord wil creëren voor alle LGBTQ+-mensen die zich minder welkom zouden voelen in andere verenigingen. Dit zit ook deels ingebakken in hun ontstaansgeschiedenis. De vereniging zou opgericht zijn omdat iemand vanwege haar geaardheid geen praeses mocht worden in een andere studentenvereniging. Recent kregen we echter enkele klachten binnen over de vereniging. Om de situatie wat beter in kaart te brengen, gingen we apart in geprek met ex-leden van Acantha om na te gaan wat er precies aan de hand is. Om zeker te zijn dat we Acantha niet vals beschuldigen, gaan we enkel in op de klachten die bij iedereen aan bod kwamen. Onze bronnen wensten allemaal anoniem te blijven.

Ten eerste blijkt vriendjespolitiek een probleem te zijn binnen Acantha. "Als je in het praesidium zit, begin je snel een beeld te krijgen van wat voor grote rol vriendjespolitiek speelt binnen Acantha. Als je geen deel bent van het kern-vriendengroepje, dan ben je bij voorbaat eigenlijk al volledig uitgesloten", vertelt onze anonieme bron. Daarnaast zouden ze ook een dubbele moraal hebben wat de regels betreft: "Het is heel pick-and-choose welke regel je bij wie toepast." Het zou dan onder andere gaan over de regels met betrekking tot relaties hebben met schachten en drugsgebruik. De club zou daarnaast een oppervlakkige sfeer hebben en ijverige studenten en andere verenigingen minachten. "Ze benoemen andere clubs constant negatief."

"Het is heel pick-and-choose welke regel je bij wie toepast"

Niet alleen nepotisme schijnt een probleem te zijn, Acantha maakt precies ook een diepere waardencrisis door. Zo staat er op hun website te lezen: "Come as you are, and have a great time". Toch voelen sommige leden van Acantha zich niet altijd even welkom als ze komen zoals ze zijn. Mensen met een mentale beperking of een andere genderidentiteit zouden meesmuilend bekeken worden.

Zelfs mensen die zich nog onzeker voelen omtrent hun seksualiteit, uitgerekend de doelgroep van Acantha, voelen zich niet altijd op hun gemak. Een bron vertelt ons: "Op de schachtenverkoop moest je vragen beantwoorden. Ik kreeg heel brave vragen, maar aan een vriendin van mij vroegen ze 'wat ben jij eigenlijk?'. Zij was daar zelf nog niet helemaal zeker over, maar ze zetten haar onder druk. Ze voelde zich gedwongen om zich te outen." Iemand anders zou bewezen moeten hebben 'echt' biseksueel te zijn. "Je kan niet zeggen dat iedereen welkom is als je dan mensen gaat discrimineren, of achter hun rug zit te zeggen van 'ah, dat is echt een raar persoon'", wou één van onze bronnen er nog over kwijt. 

Er zijn ook wel enkele nuanceringen, de doop van Acantha verloopt over het algemeen zonder problemen: "Acantha is goed in haar doop, in die zin dat de vereniging respect heeft voor de grenzen van de leden en hier goed mee omgaan." Tot slot is uiteraard niet iedereen die bij Acantha zit even onverdraagzaam. Onze bronnen benadrukken dat sterk. 

"Aan een vriendin van mij vroegen ze 'wat ben jij eigenlijk?'''

Tot slot is Acantha niet erkend door de UGent. Dit lijkt in eerste instantie een nogal banaal fait divers, maar heeft een grote impact op de werking van een vereniging. Zo krijgen studentenclubs die door de universiteit erkend zijn, de mogelijkheid om workshops te volgen rond grensoverschrijdend gedrag. Verenigingen die enkel door Stad Gent erkend zijn, hebben die mogelijkheid niet. De stad zou zelf kunnen sensibiliseren om dit probleem aan te pakken en dit soort situaties te vermijden. Dat is geen wondermiddel, maar het is een optie.

Hoewel we graag een weerwoord hadden gekregen van Acantha, hebben ze niet gereageerd op onze vragen.