Wat kunnen de Fransen toch staken

Haal de gele hesjes maar uit de kast, het is weer staking in Frankrijk. Mijn erasmusavontuur is niet zozeer 'Emily in Paris', als wel klagen over de universiteit en miserie door de stakingen.

Uiteindelijk is een van de doelen van Erasmus, naast studeren en feesten, ook een andere cultuur leren kennen. Na een semester in Frankrijk kan ik zeggen dat het me redelijk gelukt is. Tot nu toe is mijn leven in Frankrijk er een van uitersten: Pictionary spelen met 65+'ers, veel stokbrood en kaas eten, maar ook af en toe ook een beetje studeren – als er geen staking is tenminste. Want als Fransen niet tevreden zijn, dan staken ze. En dat doen ze vaak. Heel vaak. 

Ondertussen ben ik aan veel typisch Franse dingen wel al gewend, maar het went niet echt om op een doodnormale woensdagavond een bowling uit te lopen en te stoten op mensen die met brandende fakkels door de straten lopen en roepen dat ze het niet eens zijn met de gevestigde orde. Of op een zaterdagochtend naar de bib willen gaan, maar een uur rond moeten fietsen omdat de straten afgezet zijn, want ja, straks is er een protestmars. Zo goed als elke week in februari was er wel een staking, soms zelfs twee. Allemaal goed en wel, tot de vakantie waar je zo naar uitkeek plots in het water valt. "De TGV rijdt niet, dus ik kan je niet komen bezoeken, sorry." Op z'n minst gezegd pokke-irritant dus, die stakingen. 

Want als Fransen niet tevreden zijn, dan staken ze. En dat doen ze vaak. Heel vaak. 

Tijdens mijn allereerste maand aan de universiteit was er al een staking. Het was wel te begrijpen, want de situatie was slecht. Het online systeem werkte niet, er waren nog geen uurroosters en van heldere communicatie was er ook niet echt sprake. Sommige lesgevers hadden zelfs nog geen contract gekregen. Dus vonden de proffen er niets anders op om het werk voor een dag neer te leggen, en ik kon het hen niet kwalijk nemen.

Of al dat staken iets heeft opgebracht, betwijfel ik. Pas na twee maanden kwam er aan de universiteit eindelijk schot in de zaak en de Fransen zijn nog altijd even ontevreden over elke beslissing die Macron neemt. Maar ik moet wel toegeven dat, hoe hard ik me soms ook kan ergeren aan de stakingen, de Fransen het wel direct goed doen. Er bestaat zelfs een site om aan te kondigen wanneer en waar er een staking is: C'est la grève! Staken is gewoon een deel van de Franse cultuur en het zou jammer zijn als het ooit zou verdwijnen. Wanneer er een onpopulaire beslissing wordt aangekondigd, worden de gele hesjes van onder het stof gehaald en de piketten bemand. En die burgerlijke ongehoorzaamheid valt eigenlijk wel te bewonderen.

Nog geen stemmen

Reacties

Bericht: 
https://www.youtube.com/watch?v=622QUs5aZeQ

Reactie toevoegen