Wetenschapskort

Good heavens, what insect can suck it!

Charles Darwin wist niet wat hem overkwam toen hij een wel heel speciale soort orchidee voorgeschoteld kreeg. Deze orchidee had namelijk een nectarspoor van zo'n 30 à 40 centimeter. Darwins helderziende ogen werden geprikkeld en hij was ervan overtuigd dat er ook een insect moest bestaan dat die deze bloem kon bestuiven, en dit met een even lange tong. In een brief naar een vriend voorspelde hij het belang van hun co-evolutie, wat gewoon een saaie term is voor gedoemde geliefden; zonder aanpassing aan elkaar waren ze al lang uitgestorven. Hij sloot de brief af met de gesofisticeerde zin: "Good heavens, what insect can suck it!" Darwin had evengoed waarzegger kunnen worden: zo'n dertig jaar later werden zijn voorspellingen werkelijkheid. Een Afrikaanse haviksmot werd ontdekt met een tong van wel 35 centimeter! Good heavens, that insect can suck it! 

Army of the dead

Het plaatsvinden van een zombieapocalyps is voor sommigen onder ons een reële angst, maar ook bij de insecten leeft deze angst. Alleen is deze bij hen wel veel reëler. Zo kan een nietsvermoedende mier tijdens haar drukke werkdag besmet raken met een spoor van de schimmel Ophiocordyceps unilateralis (zeg dat eens vijf keer snel na elkaar). Langzaamaan zal de schimmel de controle over het lichaam van zijn gastheer overnemen en zal de mier helemaal leven in belang van haar nieuwe meester. Ze wordt gedwongen om haar nest achter te laten en naar een hoog plekje te klimmen, waar ze zich vastbijt in een plant en niet meer loslaat. Hier zal ze sterven, omdat de schimmel haar van binnenuit levend verteert. Als laatste stap breekt de schimmel vrij uit het lichaam van de mier en kan hij opnieuw sporen vormen, om zo een nieuw slachtoffer te vinden … 

I'm going to eat you out tonight

De meest heldhaftige vaders vind je toch wel terug bij de bidsprinkhanen. Zij offeren hun leven namelijk op voor dat van hun kinderen. Wanneer vrouwtjes hun eitjes leggen, hebben ze genoeg voedingsstoffen nodig en dan zouden ze alles kunnen opeten, zelfs hun eigen partners! Vrouwelijke bidsprinkhanen kunnen bepaalde geurstoffen uitscheiden om mannetjes te lokken. De mannetjes proberen dan het vrouwtje te bevruchten, maar voordat ze daar de kans toe krijgen, worden ze vaak al verorberd. Wanneer dit niet gebeurt, is er een grote waarschijnlijkheid dat ze dan wel tijdens de werkelijke daad een kopje kleiner worden gemaakt. Dat mag je best letterlijk nemen, want sommige mannetjes worden op gruwelijke wijze onthoofd. Wees niet getreurd: velen onder hen kunnen hun plicht als toekomstige vader toch nog afwerken en het vrouwtje bevruchten, zij het op automatische piloot.

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen