Wetenschapskort

Je eigen proefkonijn

Zoals velen waarschijnlijk wel weten, zijn er een hele hoop ethische kwesties verbonden aan het uitvoeren van experimenten op mensen. Wat als je daar eigenlijk helemaal geen zin in hebt, maar toch je hypothese wil testen? Nobelprijswinnaars Marshall en Warren deden exact dat! Toen de medische wereld heel sceptisch stond tegenover hun hypothese dat veel maagzweren veroorzaakt worden door de bacterie H. Pylori, besloten ze zichzelf te besmetten om bewijs voor die stelling te vinden. In het jaar 1985 ging Warren zelfs onder het mes om met een biopsie te bewijzen dat hij de bacterie niet in zijn lichaam had. Daarna slikte hij een drankje met de bacterie in en wachtte gewoon tot hij een maagzweer zou krijgen. Die kreeg hij ook, waarmee hij niet alleen zijn eigen hypothese bevestigde, maar ook de hypothese dat je best goed onderzoek kan doen uit koppigheid.

Prenatale kikkerbilletjes

'Maagbroeders' ... Het klinkt misschien als een fascinerende religieuze orde, maar in werkelijkheid is − nu ja, 'was' aangezien de soort ondertussen uitgestorven is − het een familie kikkersoorten die hun eitjes inslikken om ze uit te broeden. De mannelijke kikker bevruchtte eerst de eitjes extern, waarna de vrouwelijke kikker de bevruchte eitjes inslikte. Door middel van een speciaal vlies legden de kikkertjes in spe dan de aanmaak van maagzuur stil, waardoor ze niet zouden verteerd worden. Wanneer de kikkervisjes geboren werden, legden ze de hele maag van de moeder stil. Zij at dan ook niet terwijl ze vol baby's zat. Gedurende zes weken werd de buik van de moeder dan dikker, tot ze haar jongen uitspuwde in de loop van een week. Een voortplanting vol overgave, zowaar!

Lieve Kleine Murene

Mensen blijken niet de enige dieren te zijn die wel eens een andere soort inschakelen om hen te helpen jagen. Volgens onderzoek van Vail en Bshary doen rode koraalbaarzen dat namelijk ook. Deze baarzen schakelen murenen, een soort aal met twee kaken, in om samen met hen op prooi te jagen. Dit doen ze door eerst met hun lichaam te schudden alsof ze om drie uur 's nachts in de Overpoort staan, en dan te wijzen naar de plek waar de prooi zich bevindt door middel van een soort kopstand − waarbij ze dus op hun hoofd 'staan'. De murenen komen op die manier te weten waar de prooi zich bevindt en vervoegen zich dan bij de jacht. De twee vissen zijn ook op elkaar afgestemd: de baars heeft namelijk de explosieve kracht om prooi te achtervolgen in open wateren, terwijl de sidderaal zich makkelijk in allerlei spleten kan wurmen.