Sommige afspraakjes blijven je bij omdat ze rampzalig waren. Andere ontmoetingen vergeet je nooit omdat ze je de liefde van je leven opbrachten. Ergens tussen die twee zones bevindt zich the one that got away. Zelf geloof ik niet in een liefde van je leven, maar de dag dat ik X ontmoette, blijft toch een unieke herinnering. Trigger warning: best wel melig.
Twee zomers geleden sprak ik op een zonnige middag met X af aan de Blaarmeersen. Het was al enkele dagen prachtig weer en we keken ernaar uit om elkaar te ontmoeten bij een fles witte wijn. Eens aangekomen vroegen we elkaar hoe onze zomers al geweest waren. We waren gefascineerd door elkaars visie op de situatie in 2020. Hoewel veel mensen de muren begonnen op te lopen, deelden X en ik alle leuke dingen die we al deden met de vrijgekomen tijd.
Inderdaad: we waren beiden aanwezig op het meest romantische kinderfeestje
Nog geen twee glazen later begonnen de wolken samen te trekken. "Het ging toch goed weer zijn?", maar er was geen hout in de buurt om op te kloppen. Het begon te stortregenen. Even paniekerig als de wespen die in onze lege blikjes frisdrank waren geland, probeerden we alles op te ruimen. Op een speeltuin na was er geen schuilplek in de buurt. Als twee doorweekte molratten renden we naar het kleurrijke kasteel. Na enkele minuten verergerde het alleen maar.
Hier zaten we dan. Half doorweekt, lichtjes dronken en beiden schuilend voor een plotse hagelbui onder een speelkasteel. We moesten lachen met de vreemde situatie. Toch bleven we doorvragen naar elkaars leven. Hoe bizar het ook was, we waren blij om samen onder dat torentje te zitten.
Eens het een beetje begon op te klaren, stelde ik voor om op te drogen op mijn kot en nadien een film te kijken met een warme chocomelk. Een speeltuin, een film en een warme chocomelk. Inderdaad: we waren aanwezig op het meest romantische kinderfeestje.
We komen aan op mijn kot en ik geef X een handdoek en toon hem de douche. Terwijl ik het douchewater hoor stromen maak ik twee grote tassen warme chocomelk met slagroom. Ik open Netflix en kies een leuke Marvelfilm. Beiden gedoucht en gedroogd starten we de film en genieten we van elkaars gezelschap. Ik voel een pinknagel krabben aan mijn hand. Wie had gedacht dat duimworstelen zo spannend kon zijn? Een vinger wordt een hand. Een hand wordt een arm. En dan, gelukkig, een kus. Met een open dakvenster luisteren we in elkaars armen naar het geluid van de tweede hagelbui. Een afspraakje dat aanvankelijk gepland was om twee uur te duren, was nu al zes uur bezig. En geen van ons twee van plan om op te staan. Het wordt avond en zonder ons vragen te stellen bij de situatie vallen we samen in slaap.
We ontwaken met twee lege tassen op mijn salontafel en een warme zomerbries die zich door de open ruit naar binnen werkt. X en ik nemen afscheid zonder te weten dat het de laatste keer zou zijn.
Reactie toevoegen