Annalise Delbouille zit niet stil. Als pas afgestudeerd klinisch psycholoog werkt ze als leefgroepbegeleider en daarnaast combineert ze de master gender en diversiteit met de eduma cultuurwetenschappen, modellenwerk bij No Babes, muziek en drag.
Wat inspireert jou?
"Ik word enorm geraakt door onrecht. Ik probeer het slechte in de wereld te beantwoorden met kunst en zorg. Er zijn ook wel een paar zwarte feministen die mij inspireren. Dat gaat van Angela Davis tot Bell Hooks; zij zijn echt prachtig."
Wat houdt je bezig?
"Als leefgroepbegeleider kom ik constant in contact met kwetsbare jongeren uit een moeilijke omgeving. Ik geef hen wekelijks muziekatelier. Dat kan op heel veel verschillende manieren worden ingevuld. Soms is er iemand die piano wil leren spelen, maar even goed luisteren we samen muziek om daar dan over te praten. Ook in mijn vrije tijd ben ik enorm veel bezig met muziek: dat gaat van een Franse punkband tot melige soul. Het komt ook tot uiting in mijn drag."
Drag is kunst
Hoe kwam drag in jouw leven?
"Het kijken van 'RuPaul's Drag Race' tijdens de lockdown wakkerde mijn interesse aan. Daarom koos ik ervoor om met mijn masterproef de drag scene in België in kaart te brengen. Ik ontdekte al snel dat 'de' drag scene van België niet bestaat, daarvoor is de kunstvorm te divers. Na het interviewen van verschillende artiesten en het bekijken van hun shows was ik verkocht. Ik wou onderzoeken wat drag voor mensen kan betekenen. Het is iets heel persoonlijks, dus er zijn soms heel sterke contrasten. Bij de één is drag echt hun leven en zijn ze er enorm open over, bij andere mensen weten hun eigen familie en vrienden het niet. Op mijn stage heb ik dan het evenement 'What The Drag' georganiseerd. Dat is een tweedaags festival met doorlopende expo's, lezingen, de vertoning van een Grieks dragcollectief, optredens, enzovoort. Het was heel breed. Zo was er ook een workshop door Senne Misplon over bystander training; wat moet je doen als je grensoverschrijdend gedrag ziet gebeuren?"
"Ik wou onderzoeken wat drag voor mensen kan betekenen"
Wat is drag voor jou?
"Drag betekent voor iedereen iets anders, voor mij is het echt kunst. De schmink, de optredens, het grafische werk, kostuumontwerp … Meer dan dat is het ook kunst met een subversief potentieel. Je kan spelen met gendernormen en krijgt de ruimte om dominante normen en waarden in vraag te stellen op een spelende manier. De vraag is dan wel: 'In welke mate wordt het door iedereen gezien als kunst?' Zo hebben veel dragartiesten enkel een kunstenaarskaart doordat ze hun drag combineren met een andere, meer klassieke, kunstvorm. Hun drag alleen wordt niet per se als kunst erkend, terwijl je er ontzettend veel verschillende vaardigheden voor nodig hebt."
"De strenge normen over wat drag wel of niet is, vervagen"
Hoe benader je de dragwereld vanuit jouw academische achtergrond?
"In de Verenigde Staten is drag een stuk competitiever georganiseerd. Je moet veel meer voldoen aan bepaalde normen om er je geld te verdienen als dragartiest. In België is het zo goed als onmogelijk om enkel als dragartiest aan de kost te komen. De infrastructuur is er niet, maar dat zorgt er ook wel voor dat de competitie wegvalt en de sfeer een stuk gemoedelijker is. Mensen helpen elkaar groeien op hun eigen manier. Die strenge normen over wat drag wel of niet is, vervagen. Het moeilijke is dan wel dat de shows die er zijn allemaal door dragartiesten zelf worden georganiseerd. Daarnaast zijn er in België weinig zwarte vrouwen, mannen of non-binaire personen die drag doen. Op elk vlak is er daar wel wat onderrepresentatie. Het is heel moeilijk ermee te beginnen als je het nooit echt ziet."
Wat moet iedereen volgens jou gezien of gelezen hebben?
"Er zijn twee sciencefictionfilms waar ik regelmatig aan terugdenk omdat ik ze conceptueel interessant vind. De film 'Mr. Nobody' met Jared Leto heeft een diepe indruk op me nagelaten. Ook de film 'Coherence' deed me nadenken over hoe ik mijn leven wil leiden. Daarnaast ben ik veel onderweg en die tijd spendeer ik graag al lezend. Recent kwam het boek 'Notes on Grief' heel erg hard binnen. De Nigeriaanse schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie schrijft over het verlies van haar vader tijdens de pandemie. Ze reflecteert over rouwen op een moment waarin een groot deel van de wereldbevolking met verlies geconfronteerd wordt. Het is misschien wat duister, maar ik vond het heel sterk."
Waar droom je nog van?
"Vanaf mei ben ik zes maanden resident artist in Broei. Mijn project gaat over de verbinding tussen zorg en kunst. Zo zal ik bijscholingen rond gender organiseren voor hulpverleners, maar zal ik ook proberen tools aan te reiken om aan mentaal welzijn te werken. Daarnaast komen er verschillende creatieve workshops. Dat project is een soort niet-klassieke praktijk. In die zin droom ik ervan om de grenzen van de klassieke zorg te doorbreken via kunst."
Reactie toevoegen