Mensen zijn schapen. Meer woorden moet je er niet aan vuilmaken. Zet vijf mensen in een kamer, vraag ze om een lamp in te draaien en meteen bekom je, ongeacht de eenvoud van de opdracht, een hiërarchie.
De obsessie die universiteiten hebben met groepswerken begrijp ik niet. Bij elk groepswerk krijg je steeds opnieuw een hiërarchie van mensen waarbij sommigen veel en anderen weinig werk verrichten, net als mensen die er niet tevreden mee zijn. Mensen zoals ik. Als de zoon van een verkoper was ik altijd extravert. Maar deze soft skill heeft me niets opgeleverd. Ik was zo dom om in het groepswerk het woord te nemen en meteen werd ik aanzien als goede leider. Laat me even zeggen: elke goede leider haat zijn job met een passie.
Dat is het verschil tussen een leider en de baas. Ik wil niemand commanderen. Met deze positie ben ik in een persoonlijke hel beland waar ik constant een groep moet voortrekken, terwijl ik zelf een even groot kieken ben. Het ergste van al: ik ben er redelijk goed in, dat leidinggedoe. Wonder boven wonder boeken we resultaat. Dus de volgende keer word ik wéér de leider en moet ik wéér achter iedereen hun veren zitten en zijn er natuurlijk ook weer mensen die daarmee niet blij zullen zijn. Alsjeblieft, laat mij eens op de achterbank zitten.
Het komt mijn oren uit, al dat halve werk en getreuzel, al dat driemaal navragen of iedereen akkoord gaat, handjes opsteken en nog eens naar mij kijken. "Is het goedgekeurd, meneer?" Laat me even kijken. We zitten met drie in de kamer. Een andere persoon stelde het voor en jij vraagt het mij. We leven in een democratie, dus wat nu? Ik zit al een half jaar vooraan op de tandem en mijn gat begint pijn te doen.
Het is eenzaam aan de top.
De leider moet altijd in contact staan met iedereen, maar is geen deel van het peloton. Wat je niet goedkeurt, mag je bovendien zelf doen, anders is het nog jouw schuld. De eerste taak die ik mijn lijdende collega-leiders zou aanraden, is taken uitbesteden. Een vicevoorzitter is de meest cruciale rol. Het is een buffer, een manusje-van-alles. Daarnaast heb je een assistent voor de administratie nodig, opdat die niet helemaal op jouw schouders valt.
"Je doet dat goed, ik ben blij dat ik het niet ben."
Wel, ik ben niet blij dat ik het wel ben. Als ik ooit voorzitter word, dan was het van moeten. Na drie jaar bij Schamper ben ik met al mijn anciënniteit veel liever de achterbankchauffeur met de grote mond in de redactie. Daar ben ik pas echt goed in: de grootste koppijn van de leider zijn.
Reactie toevoegen