De lockdown bracht niet enkel kommer en kwel. The Sore Losers werkten volop nummers uit tijdens de ophokplicht en lieten enkele weken geleden 'Ultra Elektric' los op de wereld. Een gesprek met frontman Jan Straetemans over deze banger van jewelste.
De coronastorm heeft bij velen lelijk huisgehouden, maar bij jullie lijkt ze op muzikaal vlak een positief effect te hebben gehad. Heeft die afzondering de schepping van 'Ultra Elektric' een duwtje in de rug gegeven?
"Het is te zeggen: de timing was ons wel gunstig. Het coronavirus is natuurlijk verschrikkelijk geweest voor de muzieksector: er zijn artiesten die net een nieuw album hadden uitgebracht en plots volledige tours moesten schrappen. Wij hadden er net zo'n albumtour op zitten bij het begin van de pandemie en waren sowieso al van plan om een nieuwe plaat te maken. In dat opzicht kwam een lockdown dus zeker niet ongelegen. Plots hadden we een hoop vrijgekomen tijd, en we hebben de kans gegrepen om die nuttig te besteden."
Zijn jullie muzikaal sterker uit die pandemie gekomen?
"Ik blijf erbij dat je jezelf als muzikant nog steeds het meest ontplooit door live op een podium te spelen. Maar zelf heb ik tijdens het thuiszitten dagelijks geschreven, regelmatig mijn gitaar vastgenomen en mezelf proberen verbeteren op mijn instrument. Ik móét iets omhanden hebben. De leegte die corona achtergelaten had, heb ik op die manier proberen opvullen en daar pluk ik nu ook wel de vruchten van. Vanaf het weer mocht, is de groep opnieuw vaak samengekomen. Toen hebben we al ons materiaal samengelegd en zijn we beginnen schrijven. We zijn enorm geëvolueerd als band, vind ik. Ik denk zelfs dat we nooit beter hebben gespeeld dan op dit moment."
'Gracias Señor' was in vergelijking met deze plaat best bluesy en experimenteel, maar ook vergeleken met alle andere albums is er zelden zo rechttoe rechtaan gerockt als op 'Ultra Elektric': een energiebom gemaakt met het oog op de terugkeer naar het podium. Was het logisch dat dit een knaller van formaat zou worden?
"Ik denk dat het vooral voortkwam uit een grote goesting om te rocken. Na al die jaren samen muziek maken, hebben we gemerkt dat dat uiteindelijk is wat we het liefste doen. 'Gracias Señor' was inderdaad experimenteler. Maar wanneer we die nummers live speelden, ondervonden we dat die al snel vrij hard begonnen te klinken. Dat ruige rockgehalte zit gewoon in ons. Toen we aan 'Ultra Elektric' begonnen te schrijven, bedachten we ons hoe we dat aspect meer konden faciliteren. Het komt toch altijd wel bovendrijven. Dus oké, laat ons dan een stevig rockalbum maken."
"(denkt even na) Kijk, ik denk dat 'Gracias Señor meer een studioplaat is; iets wat wij ook erg graag doen. En 'Skydogs', het album dat we ervóór maakten, was ook weer een hardere plaat. We kunnen perfect beide kanten opgaan, maar op dit moment jeukte het heel erg om in het stevigere werk te duiken. Dat sluit niet uit dat onze volgende plaat alweer een andere zijde belicht."
"Je ontplooit jezelf als muzikant nog steeds het meest door live te spelen"
Halen jullie zelf ook feedback uit jullie liveoptredens? Je gaf daarstraks al aan dat jullie tijdens de tour van 'Gracias Señor' merkten dat die muziek er toen harder uitkwam dan aanvankelijk de bedoeling was.
"Je merkt op podium ook wel wat je vrolijk maakt of geïnspireerd houdt. De tour die we deden met 'Skydogs' vonden we één van de fijnste tours om te doen, onder meer qua setlist, achteraf bekeken."
"Je zit niet in een vacuüm: je stapt een podium op en zoekt connectie met je publiek. Dan merk je direct dat die het beste tot stand komt als je doet waar je je als band het beste bij voelt en het meest plezier aan beleeft. En als liveband zijn wij nu eenmaal een volbloed rockband en komen we daarin het beste tot ons recht, denk ik."
Ook tof om te zien dat jullie daar veel in afwisselen, als je jullie repertoire bekijkt. 'Roslyn' was vrij eclectisch, met 'Skydogs' leverden jullie een ruigere plaat af. Bij 'Gracias Señor' kwam het bluesgehalte de kop opsteken, terwijl 'Ultra Elektric' opnieuw keiharde rock uit de speakers laat knallen.
"Inderdaad, dat is steeds weer een reactie. Dat vind ik ook zo fijn aan The Sore Losers. We zijn muzikaal goed genoeg om die verschillende genres binnen het bredere rockgenre aan te kunnen."
Hebben jullie voor dit album specifiek, of in het algemeen, bepaalde inspiratiebronnen gehad?
"Wij luisteren constant naar andere dingen, dus het is nooit specifiek toegespitst op iets. De uitkomst is een vertaling van onze muziekcollectie, en die gaat heel breed in het blues-, rock- en countrygenre − het iets stevigere werk. Een groep die voor ons sinds het begin belangrijk is, zijn The Raconteurs met, onder andere, Jack White. Een invloed die ook tijdens de productie van 'Ultra Elektric' ter sprake kwam, omdat hun platen bangelijk klinken."
The Sore Losers kunnen die verschillende genres binnen het bredere rockgenre aan
Stel dat jullie zelf een festivalaffiche zouden mogen ontwerpen, welke artiesten zouden dan jullie line-up kleuren?
"Enkele bands waarmee ikzelf graag eens het podium zou delen zijn The Bobby Lees uit New York en Bad Nerves uit Essex. Die heb ik de laatste tijd grijs gedraaid. Vooral pittige rock op de affiche dus, denk ik."
Kennen jullie als Limburgers Gent een beetje? Op 24 november staan jullie in de Voo?uit. Komen jullie graag naar hier?
"We hebben hier al een aantal keer gespeeld en hebben ook voor deze tour aangedrongen om hier absoluut te passeren. Gent is een heel toffe stad: jonge en fijne mensen, veel cultuur, een bruisend studentenleven en goede cafés. De Voo?uit is ook een legendarische zaal, dus we zijn ontzettend blij dat we er met onze 'Ultra Elektric' tour mogen spelen. Jullie hebben daarnaast ook een bloeiende muziekscene en daar associeer ik Gent toch wel steeds mee. Heel content dat we mogen afkomen!"
Wil jij een duoticket winnen voor The Sore Losers op 24/11 in de Voo?uit? Stuur dan een tekening van The Sore Losers naar
@schamper_gent op Instagram!
Reactie toevoegen