Ik Vinted vreselijk

Steeds meer mensen kopen tweedehands. Dat is op zich een goede evolutie. Op die manier vinden oude broeken en zetels een tweede leven. Helaas gaat de tweedehandsrevolutie gepaard met het verdwijnen van elementaire beleefdheid bij mensen. In extreme gevallen, vervagen waarden en normen soms volledig. Kortom, mensen worden doorgeslagen aasgieren. Om het even met een volledig verzonnen voorbeeld te duiden: je verkoopt een broek in perfecte staat voor vier euro. Vol morele superioriteit plaats je de foto's online. Je hebt tenslotte de broek niet in één van die louche witte containers gesmeten. Zo'n twee uur later krijg je je eerste bericht. Hoopvol klik je het open. "Waarom verkoop je deze broek niet voor twee euro, jij lelijke gierigaard?". Hoe is het zo ver kunnen komen? Is er een speciaal plekje voorzien in de hel voor de trollen der tweedehandsplatformen? Is het tijd voor een duidelijke etiquette op tweedehandswebsites?

Is er een speciaal plekje voorzien in de hel voor de trollen der tweedehandsplatformen?

Klant is koning

Klant is koning, blijkbaar. Mensen hebben het gevoel dat ze je voor drie euro allerhande vragen kunnen stellen. Ze hebben recht op een uitgebreid antwoord. Kan je de broekspijpen even opmeten? Hoe ziet de kleur eruit in daglicht, kaarslicht en artificieel TL-licht? Hoe lang komt dat jasje als je een handstand tegen de muur doet? En dat dan nog vaak in het Frans. Nadat je hemel en aarde verzet om degelijk te antwoorden op de vele vragen, krijg je dan een twijfelende: "Hmm, ik ga er nog eventjes over nadenken." Het gevoel van digitale anonimiteit en de afstand die komt kijken bij de vele tweedehandsplatformen, versterken ieders innerlijke marktkramer. Eddy Wally had er nog iets van kunnen leren.

Einde van de thrift culture?

Dat mensen onbeleefde boeren worden op tweedehandsfora, is ook Zalando niet ontgaan. Hun hippe pre-owned platform belooft dan ook korte metten te maken met bokkige interacties door zelf als tussenpersoon op te treden, hoe eeuwig nobel. Dat zij daar ook munt uitslaan, laten ze handig achterwege. Zalando probeert het beste van twee werelden te combineren: makkelijk en betrouwbaar tweedehands kopen en geen eeuwigdurende bitsige debatten houden met een onbekende Nederlander. Is dit dan de oplossing? Het uitbesteden aan een groot bedrijf? Het is een dubbele evolutie. De bewuste keuze om voor pre-owned kledij te gaan is aan een opmars bezig en de vraag blijft dan ook steeds groeien.

Het gevoel van digitale anonimiteit versterkt ieders innerlijke marktkramer

Aan de ene kant bevestigt Zalando hiermee dat tweedehands kopen haast onvermijdelijk is geworden. Als een groot fast fashion-bedrijf het nut inziet van het verlengen van de levensduur van kledij, is dat op zich een interessante ontwikkeling. Het toont aan dat er een bepaalde interne verandering is in de manier waarop er naar kledij wordt gekeken. Aan de andere kant betekent het ook dat een redelijk laagdrempelig proces tussen mensen wordt overgeheveld naar een groot bedrijf. Nemen we dan niet beter de ongemanierde gesprekken erbij? Daarnaast is er ook de bredere kritiek op tweedehandsplatformen als Vinted dat het de thrift cultuur ondermijnt. Mensen trekken massaal naar tweedehandswinkels om er goedkope kledij in te slaan en die als vintage voor het driedubbele van de prijs te verkopen. Dat heeft het netelige effect dat de prijzen in tweedehandswinkels verbazingwekkend omhoog vliegen. Dit gaat ten koste van mensen die het effectief niet breed hebben.

Tijd voor etiquette?

Misschien is het dan toch tijd om de ego's aan de kant te schuiven en een etiquette op tweedehandswebsites uit te schrijven. Eerst en vooral: als een broek nog maar vier euro kost, is het misschien niet nodig om er zeventwintig keer over te debatteren om toch maar die 40 cent uit te sparen. Daarnaast doet een vriendelijke begroeting ook wonderen. Iemand een fijne dag wensen en beleefd bedanken voor de aangename afhandeling lijkt meer dan redelijk. Ten slotte is het belangrijkste om te onthouden dat niemand met slechte bedoelingen zijn oude kast verkoopt. Tenzij er bewijsmateriaal van een moordzaak aanhangt natuurlijk. Het is wat naïef en niet volledig juist, maar het maakt tweedehandsplatformen een heel stuk aangenamer.