"De beweging heeft rugwind gegeven aan thema's die al op de kaart stonden, maar meer aandacht verdienden. Maar het heeft een activistische, militante kant gekregen waar ik me heel erg ongemakkelijk bij voel", met deze woorden luidt KU Leuven-rector Luc Sels het nieuwe academiejaar in.
Dit is een vriendelijk verzoek: toon mij alsjeblieft die wokies die onze academische wereld in een wurggreep houden. Met de razend populaire kliklijn zouden de voorbeelden talrijk moeten zijn, maar verscheidene academici spreken dit vermeende fenomeen tegen. "Mijn rector krijgt ook al eens een briefje over me dat geen liefdesbrief is, maar ik heb nog nooit gedacht dat hem dat onder druk zette om mij tot anders publiceren of spreken aan te zetten", reageerde professor Stijn Baert.
"Woke werd opzettelijk vaag gehouden"
The revolution will not be televised
Persoonlijk zou ik eerder het omgekeerde beweren: dat de klopjacht tegen woke aan de tand gevoeld moet worden. Maak dát debat mogelijk. Racisten aan het woord laten, levert te makkelijk clicks op. Toon me dan liever de zoveelste ingebeelde schaduwelite van rechts op 'De Afspraak', in plaats van ze alleen vaag te insinueren. Ook zij zijn een cruciale stem in het debat. We hebben de red scare, de globo homo en de trans-agenda als boeman al gehad. Maar woke? Dat werd opzettelijk vaag gehouden, zodat iedereen er zonder gevolgen op kon springen. Vreemd genoeg zijn er geen martelaars door de woke-terreur te bespeuren. Woke blijkt helemaal niet de bedreiging die men ervan maakt en veel eerder een stroman of doorn in het oog van van iemand die de makkelijke taak heeft de status quo te verdedigen. Daarom zijn Stijn Baerts woorden een bitterzoete boodschap om te lezen. De linkse cancelcultuur stelt teleur en ik kan niet anders dan hem geruststellen dat wij braafjes met de duimen blijven draaien.
Holding out for a hero
Progressieve stemmen moeten toegeven dat de enkele strijdvaardige wokers al snel met de grond gelijk gemaakt worden. Ze zijn amper militant genoeg om vooruitgang te boeken in het verdedigen van hun eigen rechten, laat staan dat ze ook maar een kans maken om de onderdrukker te worden. Woke bevond zich altijd in het defensief, want de 'vrijheid van meningsuiting' werd zo hevig 'verdedigd' dat wokers hun mond zelden ongestraft konden openen. Achter elke aanval op de witte hetero oude man, zie je een legioen aan diezelfde boze mannen die je gelijk bewijzen. Bewonderenswaardig dus, hoe goed de anti-cancelcultuur is in cancelen. Waar is die toewijding, die organisatie, die efficiënte samenwerking bij woke? Ik zie het enkel bij de K-popfans op Twitter wanneer hun idolen weer eens het slachtoffer zijn van xenofobie.
Toon me een echte uitdager, Woke Supremacy. Anders is het wat gênant. Als Anuna de Wever de grootste titaan van woke blijkt te zijn, heb ik maar één ding te zeggen: je hebt geen idee wat cancelen echt is, bende aanstellers.
Reactie toevoegen