Facul-tea: Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen

Geldwolven, dikke nekken of de helden van de gezondheidszorg? Piet Hoebeke, decaan van de Faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen onthult de ware aard van de geneeskundestudent.

"De concurrentie is moordend waardoor onderlinge hulp onbestaande is: ze delen zelfs hun notities niet."

"Correct. De selectiemechanismen van de opleiding staan haaks op de waarden van de opleiding: mensen helpen, collegialiteit en multidisciplinariteit. Nu wedijveren studenten continu met elkaar en dat brengt soms negatieve effecten met zich mee. Er zijn al quasimisdadige dingen gebeurd waarbij studenten elkaar doelbewust gaan saboteren, maar dat zijn de excessen. In realiteit gaat die concurrentiestrijd wel liggen, al blijft die bij de specialisten soms aanwezig. We doen er uiteraard alles aan om dat te vermijden. De selectiecriteria zijn zo objectief mogelijk bepaald: het gaat vooral om punten en stageprestaties. Studenten denken dat ze heel veel dingen bovenop hun normale werk moeten doen, maar dat is enkel van belang in geval van ex aequo's."

"Het moeilijkste examen van de opleiding is het ingangsexamen."

"Dit klopt niet. Negentig procent van de toegelaten studenten slaagt en dat is bijzonder hoog. Dat komt doordat het ingangsexamen selecteert op een aantal vaardigheden die je als arts nodig hebt, al zijn dit niet per se de ideale vaardigheden. Het examen gaat vooral over de capaciteit om grote volumes kennis op te stapelen. Reproductie speelt dus een rol, maar de diagnostiek is even belangrijk.

"Een diagnose stellen is een beetje zoals een Latijnse tekst analyseren"

Ik heb zelf Latijn-Grieks gedaan en zou nooit slagen voor het huidige ingangsexamen. Latijn is een vak waarbij je een analyse leert maken op basis van bepaalde regels. In die zin is een diagnose stellen een beetje zoals een Latijnse tekst analyseren. Je kan dus slagen met een relatief beperkte bagage fysica en wiskunde. Vooral empathie en gezond boerenverstand zijn belangrijk."

"Geld is een belangrijke drijfveer: iedere geneeskundestudent wil later met een dikke auto rondrijden."

"Ik denk dat dit helaas waar is, maar ik wil dit wel even nuanceren. Er zijn mensen die graag comfortabel willen leven en een mooie auto willen hebben. De opleiding geneeskunde is een van die aantrekkelijke beroepen omdat je er veel mee kan verdienen. Ik heb wel het gevoel dat de jongeren van nu meer kiezen voor levenskwaliteit in balans met hun inkomen. Men is minder geneigd om tachtig uren per week te werken en met een hele hoop geld te zitten, zonder er iets mee te kunnen doen. De jongeren zijn minder gedreven door geld en dat inspireert mij."

"Er wordt neergekeken op studenten die voor huisarts gaan en zich niet specialiseren."

"Niet correct. Zeker nu staan huisartsen meer dan ooit aan de frontlinie van de gezondheidszorg. Zij zijn de helden van de zorg en ik denk dat mensen dat nu beginnen beseffen. We zien in de opleiding dat veertig procent bewust voor de afstudeerrichting huisarts kiest. Bij de start van het academiejaar zegt slechts vijf procent dat ze huisarts willen worden, terwijl 35 procent zichzelf specialist ziet worden. Tijdens de studie veranderen veel van die studenten dus nog van mening, wat wil zeggen dat we erin slagen dat fantastische beroep zichtbaar en aantrekkelijk te maken. Huisartsen zijn niet de vuilnismannen van de geneeskunde: ze zijn de frontrunners."

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reacties

Bericht: 
De echte tea is dat Piet Hoebeke als decaan geen enkele stelling correct uitlegt. Opinie van een echte student. "De concurrentie is moordend waardoor onderlinge hulp onbestaande is: ze delen zelfs hun notities niet." Inderdaad. Het is zo dat de cijfers heel dicht bijeen. Vroeger deelde iedereen alles omdat men dacht dat de cijfers niet meetelden. In de masters is dat weggevallen. De cijfers zijn bij iedereen gestegen en bij iedereen ook best hoog. De selectiecriteria zijn zo objectief mogelijk bepaald: het gaat vooral om punten en stageprestaties Dit is eigenlijk incorrect. Veel artsen proberen om hun zoons en dochters bij hun stage te laten lopen of bij hun vrienden. België is te klein om zo'n zaken te vermijden. Maar die stageprestaties zijn dus zeker niet zo subjectief als men beweert. "Geld is een belangrijke drijfveer: iedere geneeskundestudent wil later met een dikke auto rondrijden." Neen, want de meeste studenten zijn al rijk. Het is vaak net te doen om het prestige rond de chirurg of de specialist zijn. Kosten worden bij de meeste studenten niet gespaard om er te raken. Daarenboven verdienen specialisten ook veel meer geld dan huisartsen. "Er wordt neergekeken op studenten die voor huisarts gaan en zich niet specialiseren." Zeer zeker. Specialiseren is exclusiever en daarom kijkt men neer op de groep niet-speciale studenten die niet specialiseren. De criteria zijn ook niet opgesteld om de meest menselijke arts te kiezen, ze willen de persoon die de beste cijfers heeft, vriendelijk is op de werkvloer. Ze zoeken naar perfectie. Het moeilijkste is om je eigen ding te blijven doen terwijl je langs alle kanten ziet hoe een groep studenten alles op een gouden plateau krijgt. De faculteit knijpt hier en daar de ogen toe, maar kan niet verklaren waarom artsenkinderen vrijwel nooit huisarts worden ook niet als ze minder goeie cijfers hebben. Of hoe het komt dat bepaalde studenten publicaties hebben met hun ouders. Het is makkelijker om een kleine groep de schuld te geven dat ze niet solidair zijn, dan toe te geven dat hun eigen systeem rot is.

Reactie toevoegen