UGent: in memoriam

Het proces werd al vroeger in gang gezet met de aftakeling van de brugspaghetti, de moord op Minerva en de geplande sluiting van de Resto Sint-Jansvest. De student weet wat rouwen is.

Dit academiejaar staat nog meer moord op het menu: gezellige resto-etentjes, feestelijke recepties van studentenverenigingen, ademen tijdens de lessen en vooral zekerheid voor de student is op sterven na dood. Aangezien onze alma mater opdracht kreeg van hogerhand om het gezond te houden, is de UGent dit keer minder schuldig.

Toch heeft de universiteit inspraak in hoe ze het academiejaar en vooral haar onderdanen gezond houdt, ook op mentaal vlak. Op dat gebied ligt het moeilijk. Ja, bij de UGent op centraal niveau zelf heerst er ook heel wat onzekerheid. Maar voor de student of de docent die zelfs op dit moment nog in vrij grote twijfel leeft over het wat, waar en wanneer van lessen, is het nog een tikkeltje erger.

Als je de UGent en haar rectoraat als een groot bedrijf beschouwt dat het ook moeilijk heeft met de heersende pandemie, dan faalt het op vlak van klantvriendelijkheid en human resources.

Studenten en personeel tasten nu nog te veel in het duister. Daarop zou de instelling moeten antwoorden met meer sturing vanuit het centraal niveau. Investeer in een betere communicatielijn met het personeel en vooral ook met de studenten. Er is meer houvast nodig dan de sporadische mail van de rector of leuke Facebookfilmpjes.

Bij deze: beste UGent, neem uw morele verantwoordelijkheid op om aan al wie onder uw vleugels leeft een beetje meer zekerheid te bieden. En pleeg alstublieft geen onnodige moorden.