Brakke tijden

Over ziekte, dood, corona en hoop

Vaak merk ik bij het schrijven dat er telkens een grote stap moet worden afgelegd om van ideeën naar woorden te komen die deze het best kunnen weerspiegelen. En deze taak wordt nog lastiger als ik iets wil bespreken dat al keer op keer werd herhaald. Tel daar nog bij op dat we het zullen hebben over iets deprimerends en droevigs als ziekte en dood.

Of nog erger: corona.

Maar het zal hier ook over hoop gaan.

Over ziekte, ja. Over dood. Over corona. Maar beloofd, eveneens over hoop.

Ik besef dat er momenteel veel ontevredenheid heerst wat betreft de strenge maatregelen die de UGent aan zijn studenten heeft opgelegd. Dit werd zelfs aangekondigd zonder ons, studenten, in de eerste plaats hieromtrent te informeren. Ik begrijp dus de onrust en de vele vervelende zaken die dit virus teweeg heeft gebracht.

Maar laat mij toch nog proberen u van een idee te overtuigen.  

Het gaat over deze brakke tijden en over wat wij nu doen. Over deze strijd die we samen zijn aangegaan, maar waarvan, geloof ik, er geen enkel blad van onze geschiedenis tevoren op deze manier werd geschreven.

Je moet even stilstaan bij het feit dat de mensheid nooit eerder pandemieën werkelijk heeft kunnen inperken. Dit wil dus zeggen dat men telkens weer werd getroffen door levenssbedreigende microscopische deeltjes zonder dat men de juiste maatregelen kon formuleren om ervoor te zorgen dat levens beschermd werden. De Spaanse Griep, bijvoorbeeld, die pas een eeuw geleden ontstond, resulteerde in minstens 17 miljoen slachtoffers – een aantal waarvan elke wetenschapper gelukkig voorspelt dat we er met COVID-19 ver van zullen blijven. De reden waarom er toen zoveel doden vielen, was wellicht niet de fysieke kenmerken van het virus op zich, denkt men. Wel ondervoeding, onvoldoende hygiëne, een wereldoorlog, de media die er niet in slaagden elke burger te informeren en nog andere maatschappelijke factoren. Dat leidde ertoe dat het virus zich massaal kon verspreiden. Dit alles zorgde er uiteraard voor dat ziekenhuizen deze stroom van besmette mensen niet aankonden, alsook dat er zoveel doden vielen.

Deze keer - nu corona ons land is binnengevallen - hebben wij ondanks alles, onder meer dankzij de kennis van virologen, beslist om onze vrijheid op te offeren voor andermans leven.

Deze keer hebben wij ondanks alles beslist onze vrijheid op te offeren voor andermans leven

Als ik dan zie hoe ongelofelijk mensen kunnen omgaan met dit quasi-gevangenschap, dat men in Italië bijvoorbeeld vlaggen ophangt met het spreekwoord 'Andra tutto bene', men in Spanje bingo speelt door vanuit het balkon cijfers uit te roepen, in Parijs elke avond om 20 u zorgarbeiders toegejuicht worden, dat in mijn eigen straat in een kleine deelgemeente van Tongeren ‘veel liefs’ op de grond met krijt geschreven staat, of zelfs dat men de Overpoort of nog Schampers eigen redactie op 'sunnieday.nl' reconstrueert, is het zo dat dit mij telkens weer, zelfs in deze beperkte kamerruimte waar deze vingers nu op het toetsenbord drukken, hoop geeft.

Hoop dat het nog goed komt met ons. Hoop dat we het, met veel moeite en veel vloeken, maar ook met solidariteit en liefdadigheid, toch zullen doorstaan.

Hoop misschien zelfs dat we later terug naar deze brakke tijden zullen kijken en fier ons verhaal zullen vertellen.

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen