Niet elke wetenschapper houdt zich bezig met proefbuizen, deeltjesversnellers of lasers. Dr. Schamperstein kiest voor een theoretische aanpak en baant zich een weg door formules, berekeningen en kennis om zijn licht te schijnen over een prangende maar absurde vraag.
Vlieg met me mee naar de regenboog
'Mario Kart': een spel dat wereldwijd geliefd is bij kinderen, tieners en ouders die verder nog nooit een game hebben aangeraakt. Dat het spel geen fantastische simulatie is van hoe het is om een voertuig te besturen, weten degene onder ons met een rijbewijs natuurlijk wel. Het spel is echter ook een vreselijk onredelijke parodie op de werking van de wetten van de fysica. Sommige dingen vallen wel te verklaren, zoals dat Rainbow Road een soort megalomaan ruimte-experiment is om meer aandacht te vragen voor de queer-problematiek of dat de Toad-maatschappij zo geavanceerd is dat sommige raceparcours de wetten van de zwaartekracht kunnen omkeren. Wat niet te accepteren valt, is hoe in de latere games (meer bepaald Mario Kart 7 en het recentere Mario Kart 8), de karts op magische wijze bestuurbaar kunnen zweven door middel van een soort deltavlieger, een glider genaamd, vastgemaakt aan de kart.
Precies het Marrakech-pact
Een deltavlieger, die we hier uit gemakzucht als voorbeeld zullen nemen, zweeft door middel van de liftkracht, een moeilijk berekenbaar samenraapsel van fysische effecten. Theoretisch gezien kan een deltavlieger eigenlijk zowat elk gewicht laten zweven als die genoeg liftkracht genereert. Daarvoor moet die wel een bepaalde vorm hebben, ruwweg de vorm van een vliegtuigvleugel: gebogen langs één kant, scherp langs de andere. Hierdoor is al meteen duidelijk dat het geliefde 'bloemetje' en de Peach Parasol afvallen, aangezien die niet de vereiste vorm hebben. Mocht iemand in de echte wereld een deltavlieger maken met die vorm, zou die nog sneller vallen dan de regering.
One Direction
Hoe zit het dan met de andere vliegers? Als we aannemen dat de booster die ervoor zorgt dat zo’n vlieger uitklapt genoeg snelheid meegeeft, kunnen de vliegers theoretisch gezien de karts met passagier dragen, zelfs al wijst een korte internetqueeste doorheen de Mario-wiki’s en nostalgische kart-fora uit dat die samen minstens 180 kilogram wegen. Als het gewicht dus geen probleem is, rest maar één kritiekpunt: de besturing. Iedereen die ooit is gaan deltavliegen (en toegegeven, daar hoort uw onderzoeker niet bij), weet dat een deltavlieger van richting verandert doordat de passagier zijn of haar gewicht verplaatst. Natuurlijk is een verplaatsing van gewicht inspelen op de zwaartekracht, dus een deel van de vlieger naar onder trekken zou ook werken. In het spel is echter duidelijk dat geen van de bestuurders ooit ook maar iets doet om dat te bewerkstelligen. Een andere mogelijkheid, geopperd door een zekere bio-ingenieur genaamd Bram, is dat de motor een verschuifbaar gewicht bevat. Dit zou de karts echter onnodig zwaar maken, waardoor er een onmogelijk sterke verbinding tussen de kart en de glider zou moeten zijn. Het feit dat de karts in de lucht van richting veranderen, is dus onmogelijk. Plus, je gaat me niet wijsmaken dat een paar dunne touwtjes genoeg zijn om Bowser, die waarschijnlijk 500 kilo weegt, aan een vlieger op te hijsen.
Reactie toevoegen