Vandaag de dag beschikken we allemaal over een Google Glass om ons leven gemakkelijker te maken, maar ooit was dat anders. Zo’n vijftig jaar geleden liep bijna iedereen rond met een smartphone. Hoe anders was het leven toen? Wij zochten het uit, en gingen analoog.
Een speciaal geval
De moderne student heeft waarschijnlijk nog nooit van de smartphone gehoord, tenzij in verhalen die de (groot)ouders vertellen. De smartphone op zich is een unicum in de geschiedenis van de technologie. De smartphone is lid van de familie van de zogenaamde ‘mobiele telefoons’, maar leunt qua capaciteiten veel dichter aan bij onze Google Glass dan bij de gewone telefoon met hoorn, waaraan het zijn naam te danken heeft. Volgens professor Technologiegeschiedenis Xenon Duchâteau-Pompidou II jr., een referentie in haar vakgebied, komt dit doordat de smartphone een tussenstap is in de evolutie van vaste telefoon met hoorn naar de huidige hyper reality. Mossel noch vis met andere woorden.
Aangezien dit ouderwetse communicatiemiddel al geruime tijd vervangen is door moderner materiaal en de oude toestellen bijna allemaal gerecycleerd zijn, moesten we een creatieve oplossing bedenken om de smartphone te kunnen testen. We kozen het ruime sop en gingen op archeologisch onderzoek in het voormalige West-Vlaanderen. We konden enkele toestellen opvissen, maar bijna geen enkele bleek nog te werken. Een specimen was daarop echter een uitzondering: de Nokia 3310, bijgenaamd 'de baksteen', had 31 jaar onder water overleefd en werkte nog steeds. Deze wordt in de vakliteratuur echter niet als smartphone bestempeld. Maar met de hoogtechnologische middelen (een zakje met rijst) die het Schamperteam (Powered by Coca-Cola™️) ter beschikking had, was het een makkie om twee kapotte exemplaren terug aan de praat te krijgen: eentje van het merk Huawei (uitgesproken: hoewawee) en eentje van Apple™️.
We proberen de primitieve toestellen te gebruiken
Goed begonnen is half gewonnen
Ons experiment bestond eruit een week lang deze smartphone te gebruiken om te ervaren hoe onze grootouders leefden. We botsten na luttele seconden echer al op ons eerste obstakel: de smartphones bleken niet contactloos. Welk commando we ook uitspraken, de smartphones weigerden dienst. We moesten het toestel dus met de handen bedienen. Senioren hebben misschien wel een beetje gelijk als ze zeggen dat er in hun tijd niet zo veel luxe was. We hebben geprobeerd ze aan ons hoofd te bevestigen, zoals met technologie gebruikelijk is, maar dat liep op een sisser en een gebarsten scherm uit. Een voorteken van een lastige week, zo zou blijken.
De mensen die deze ondingen gebruikten, moeten echt niet goed wijs geweest zijn.
Tegen de middag merkten we dat de smartphone een obstakel is in het verwerven van essentiële levensmiddelen. Met de beide handen bezet door onze telefoon, was het onmogelijk om enige vorm van vast voedsel naar binnen te werken. We werden dus verplicht ons te verlagen tot het drinken van soep met een rietje. Toen we dachten troost te vinden in een blikje heerlijke, verfrissende en op geen enkele manier voor diabetes verantwoordelijke Coca-Cola, bleken we ons tot overmaat van ramp in de Brug te bevinden, een UGent-instelling, waar dus enkel Pepsi te verkrijgen is. Bah. Na een minutenlange zwerftocht door de Gentse binnenstad vonden we eindelijk een automaat waar Coca-Cola te verkrijgen was, maar wat bleek? Op de smartphone zat geen enkele app die compatibel is met de huidige betaalsystemen. En we hadden ons nog zo verheugd onze bitcoins te kunnen gebruiken. We moesten op wilskracht doorzetten.
Onverwachte tegenslagen
Een foto van het hoogtechnologische droogproces
Elke respectabele persoon heeft natuurlijk ook een actief socialmedia-account. Myselfies en andere posts zijn dus een must. Niet met de smartphone, zo blijkt. Het lijkt wel of deze lompe apparaatjes erop gemaakt zijn om zo veel mogelijk tijd te verspillen aan sociale media: eerst moet je de smartphone openen, dan in de zee van apps de juiste zoeken, dan een foto trekken of in een onhandige lijst de juiste foto zoeken om dan uiteindelijk je perfecte leventje te delen met je vrienden. Deze nachtmerrie kan meer dan een minuut duren, verschrikkelijk dus om aan een respectabel aantal posts per dag te komen.
Het lijkt wel of deze lompe apparaatjes erop gemaakt zijn om zo veel mogelijk tijd te verspillen aan sociale media
Mocht de horror daar geëindigd zijn, we hadden er nog mee kunnen leven, maar rond 16u kregen we te kampen met een technisch probleem. De batterij van het Apple-exemplaar liep op twee minuten leeg, hoewel het toestel indiceerde dat we nog 30 procent over hadden. Dit toestel had eigenlijk al de hele dag onder de verwachtingen gepresteerd, hoewel die eerst zeer hoog lagen door de goede naam die het bedrijf vandaag de dag nog altijd heeft. Onze research toonde aan dat smartphones van dit merk nochtans aanzienlijk duurder waren die van andere merken. Naar de redenen waarom tasten wetenschappers nog wat in het duister, maar waarschijnlijk was fruit in die jaren een statussymbool. Vandaag de dag is dit uiteraard moeilijk te begrijpen, aangezien op onze hedendaagse toestellen van Apple™️, overigens de gulle sponsor van onze Faculteit Economie en Bedrijfskunde, in plaats van zo'n lelijke appel een twintigs-karaats gouden stuk fruit vinden.
Een dag lang overleefden we als digitale paria’s, compleet geïsoleerd van de maatschappij. We waren eerst van plan om dit een week lang te doen. Maar na zes uur, die, ter onzer verdediging, wel een eeuwigheid leken te duren, beseften we dat we met dit experiment enkel onze eigen gezondheid, zowel fysiek als mentaal, in gevaar brachten. We waren niet langer in staat onszelf te voeden en waren elk sociaal contact met onze omgeving verloren. De mensen die deze ondingen gebruikten, moeten echt niet goed wijs geweest zijn.
Reactie toevoegen