Antoon
Vorige week kondigde Britney Spears Pitbull aan als support voor haar passage in het Sportpaleis. Op zich geen nieuws, al viel me op dat de twee inderdaad goed bij elkaar passen. Niet enkel hebben beiden het voorbije decennium geen noemenswaardig album uitgebracht, ook schuwen ze het niet schaamteloos hun eigen naam te zingen. “It’s Britney, Bitch", kent iedereen wel. De Cubaanse Amerikaan pakt het net iets subtieler aan. Jason Derulo zou deze line-up nog een niveau hoger kunnen tillen, denk ik dan maar. Wie beschikt over een basiskennis Spotify, vindt meerdere afspeellijsten met talloze nummers waar hij steeds even ongepast “Jason Deruloooo” doorheen je stereo stuurt.
"Hier zit iets meer achter dan enkel ego," probeerde ik mezelf wijs te maken. Na even rondvragen bij vrienden en kennissen viel steeds weer de naam van rapper DJ Khaled. Toegegeven, in de wereld van muziek leef ik in een bubbel. DJ Khaled was me volkomen onbekend. Als een van de weinige overgebleven albumluisteraars besloot ik zijn laatste plaat dan maar een kans te geven. Direct prijs. Zijn eerste woorden – je kan het niet misverstaan – lijkt het spastisch loeien van zijn naam alsof Siri na drie pogingen nog steeds niet verstaan heeft wat hij zei. Niet enkel het openigsnummer, maar ook de 21 daarop volgende nummers ondergaan hetzelfde bloediritante ritueel.
Durf denken: Wat bezielt hen allemaal? Ik dook in de donkere diepten van het wereldwijde web, met forums als broeihaard voor alle complottheorieën. Voor Mdterps456 is het simpel: “Omdat alle rappers anders hetzelfde klinken”. Kort door de bocht: Branding. Zoals Eminem zich te pas en te onpas “Slim Shady” noemt, of elke Pokémon zijn naam brult wanneer die uit zijn pokébal breekt. Maar ook undergroundgoden HO9909 openen hun laatste plaat met hun eigen naam, dus zoek ik wat verder. LegacyAccount weet me te herinneren aan de roots van hiphop: rap battles, freestylen, mixtapes. Ik zie een van de laatste scènes uit Eminems film '8 Mile' nog zo voor me: de MC introduceert Slim Shady, waarop hij zijn tegenstander in de vernieling rapt. Dit ritueel werd doorgetrokken naar mixtapes, en zo ontstond het fenomeen.
Met de geslaagde beursgang van Spotify zouden we die tijden allang voorbij moeten zijn, maar de Narcissussen gaan onverstoorbaar door. Ook Matthew deelt mijn mening in een ellenlang relaas, waarna de discussie oplaait zoals de comments op een politieke Facebookpost van Het Laatste Nieuws. Over politiek gesproken. Uiteindelijk is dit een verkiezingsjaar, waarin zoals steeds zaken verklaard worden op de meest opportune manier. Ook wat het egocentrisme van de rappers betreft, zal de waarheid wel ergens tussenin liggen. Trouwens, vermeldde ik al dat His Royal Badness ooit hetzelfde deed in 'My Name Is Prince'? Wat er met deze narcist gebeurd is hoef ik je vast niet vertellen.
Reactie toevoegen