Recensie: Black Panther

Marvel

‘Black Panther’ is de achttiende film waarmee filmgigant Marvel zijn ‘Cinematic Universe’ uitbreidt. De film volgt prins T’Challa (Chadwick Boseman) die na de dood van zijn vader (in ‘Captain America: Civil War’) het koningschap over de fictieve natie Wakanda overneemt. Diep verborgen in het hart van Afrika is deze samenleving uitgegroeid tot het meest technologisch geavanceerde land ter wereld. De adembenemende plek vormt een amalgaam van futurisme en Afrikaanse traditie, een duo dat verbazend goed samengaat. De combinatie kleurt de volledige film, van het wapenarsenaal tot de majestueuze en elegante klederdracht. Ook de muzikale score, het kleurenpalet en de filmsets dragen bij tot de funky afro-futuristische vibe. In tegenstelling tot de waslijst van verwaarloosbare slechteriken die Marvel de laatste jaren heeft uitgebraakt, is de antagonist Killmonger geen gemakkelijk te vergeten tegenstander. Michael B. Jordan vertolkt een dynamische, menselijke rol en handelt volgens geloofwaardige standpunten. De impressionante en vooral zwarte cast (acteurs, regisseur en crew) heeft ertoe geleid dat ‘Black Panther’ ontvangen is als een mijlpaal in de filmgeschiedenis, als het perfecte antwoord op het controversiële ‘whitewashing’ van Hollywood. Het Afrikaanse land Wakanda wordt dan ook voorgesteld als een cultuur die met recht trots is op zijn vooruitstrevendheid en tradities. De film behoort in elk geval tot de top van de Marvel-filmcatalogus. Niet meteen de hoogste standaard, maar toch brengt 'Black Panther' een interessant hoofdpersonage, pittig gesatureerde special effects en een verhaal vol statements over actuele maatschappelijke debatten.

0
Gemiddeld: 1 (1 stem)

Reactie toevoegen