Eenzaamheid troef

Column

‘Poepen in het buitenland’ was de slogan die De Ideale Wereld op Erasmus-uitwisselingen kleefde. De unieke, buitenlandse ervaring biedt echter meer dan enkel losbandigheden. Bezint eer gij begint, want er zijn meer dingen waar je rekening mee moet houden dan het meenemen van een rubbertje.

Bij mijn vertrek wist ik al dat mijn Erasmus anders zou zijn. Ik stond erg sceptisch tegenover de uitermate positieve ervaringen van de vele sprekers op infosessies, de verhalen van vrienden en kennissen. Dat het wel los zou lopen, hoorde ik hen mij bemoedigend toespreken. Twee maanden later, nog lang voordat het kerstmis is, heb ik een foto van zelfgemaakte kerstkoekjes op mijn Facebook gepost. Leuk, maar voor mij meer een alibi dat het hier goed met me gaat en ik geen vragen behoef, want ik zou ze niet positief kunnen beantwoorden.

Op Erasmus gaan is absoluut een intense en waardevolle ervaring. Ik weet ook dat wanneer ik er op terug zal kijken, ik tevreden zal zijn dat ik onder meer mijn Duits zo zeer heb bijgeschaafd. De leegte zal ik echter ook niet vergeten. De heimwee is ondertussen wel over, want het maakt me niet meer zo veel uit waar ik ben. En dat is het hem net. De uitermate positieve ervaring komt er niet. En dat lijkt wel te moeten, want ja, is mijn Erasmus het anders wel waard? Deswegen plaats ik mooie foto’s op mijn Facebookprofiel. Dan ziet het er toch goed uit voor de buitenwereld. Dan hoef je geen moeilijke vragen te beantwoorden, niet uit te leggen hoe het echt zit.

"Niet iedereen is een feestbeest, groepsdier of charmeur. En dat is oké"

Eenzaamheid en vervreemding zijn nog steeds taboes; niet enkel op Erasmus, maar ook in het algemeen. Wanneer je erover spreekt, weten mensen niet hoe ermee om te gaan. We zien liever niet dat er mensen zijn die die zaken meemaken. We worden er liever niet aan herinnerd, lijkt het wel. Een treffende illustratie daarvan zijn sociale media, waar gebruikers elkaar proberen af te troeven in wie er nu het beste en leukste leven leidt. Echte, diepe connecties ontbreken echter. En die blijken net zo belangrijk.

De Facebook-app heb ik van mijn telefoon gehaald; ik probeer niet te vaak meer te kijken naar wat anderen doen. Wanneer je in de rij staat te wachten om je voor een bepaalde trip in te schrijven en iedereen om je heen in groepjes staat te kletsen en jij nog niemand kent, begin je je toch af te vragen of er iets mis met je is. We zouden ons niet verplicht moeten voelen om het anders voor te stellen dan het is: soms is het gewoon echt heel moeilijk om je ergens thuis te voelen. En voor zij die denken dat ik moet stoppen met zagen een een pint moet drinken: ook zulke moment kunnen erg leeg aanvoelen wanneer er geen connectie lijkt te ontstaan met mensen in je omgeving. En dat is gewoon iets waarover we meer zouden moeten kunnen en durven spreken. Niet iedereen is immers een feestbeest, groepsdier of charmeur. En dat is oké.

0
Gemiddeld: 4 (3 stemmen)

Reacties

Bericht: 
"En voor zij die denken dat ik moet stoppen met zagen een een pint moet drinken: ook zulke moment kunnen erg leeg aanvoelen wanneer er geen connectie lijkt te ontstaan met mensen in je omgeving." Dit citaat en dat met die diepere connecties die ontbreken herken ik zo hard bij mezelf. Het blijft vaak zo oppervlakkig allemaal, en dat kan echt rot aanvoelen. Belangrijk artikel!

Bericht: 
a-sociale media is kil en koud ! "kijk mij aan" : daarover gaat het, want mensen doen elkaar veel ellende aan. Alleen geloof zal je bevrijden.

Reactie toevoegen