Wetenschapskort

Gek én geniaal?

In National Geographic komt de Nederlandse neurobioloog Dick Swaab met de stelling op de proppen dat er vandaag de dag zeker nog genieën zijn, maar ze minder opvallen door de specialiseringstendens. Gewaagder is zijn hypothese dat kunstenaars hun originelere werkelijkheidsperceptie aan een bipolaire stoornis te danken hebben. Helemaal loco wordt het als Swaab suggereert dat naast (historische) misogynie ook de genetische factor een rol speelt in het overaanbod aan mannelijke genieën: "Er kan een fout zitten in het X-chromosoom. Vrouwen hebben een tweede reservechromosoom, waardoor het defect geen gevolgen heeft. Bij mannen, die maar één X-chromosoom hebben, leidt eenzelfde defect daarentegen direct tot nieuwe functies."

Harige blokfluit

Tijdens het vierde Internationale Symposium over Akoestische Communicatie bij Dieren in Nebraska werden deze zomer enkele ontdekkingen uit de doeken gedaan die zelfs nog verrassender waren dan het bestaan van een dergelijke samenkomst. Jessica Lindsay, student aan de University of Washington, kwam bijvoorbeeld tot de vaststelling dat niet enkel onze gevederde vrienden, maar zelfs een van hun prooien in staat is tot klanknabootsing. Zo kan de rups Amorpha juglandis tijdens een vogelaanval een accordeonbeweging maken, waarbij hij langs specifieke gaten in zijn flanken een fluittoon uitstoot die de vluchtroep van zijn belagers imiteert en hen zo het hazenpad doet kiezen. Gek, toch?

Natuurlijke pesticide?

Twee Mexicaanse wetenschappers, Montserrat Suárez-Rodriguez en Constantino Marcías Garcia, deden onderzoek naar de nestmaterialen van de Mexicaanse roodmus in Mexico-Stad.Tot nu toe werd aangenomen dat de dieren zich redden met willekeurige, stedelijke grondstoffen (lees: afval) om hun nestjes te bouwen. Maar is de selectie van het materiaal dan echt zo willekeurig? Blijkbaar niet! Zo gebruiken de beestjes de cellulose van sigarettenpeuken – oorspronkelijk waarschijnlijk vanwege de overeenkomst met veren – om ectoparasieten, zoals teken, af te weren. Iets minder geniaal zijn de gevolgen op lange termijn: de vogels lopen het risico door de schadelijke stoffen hun DNA te beschadigen en erfelijke afwijkingen te gaan ontwikkelen.