Recensie Long Live The Angels

Vier jaar na haar debuutalbum brengt Emeli Sandé met ' Long Live the Angels' een nieuwe verzameling muzikale verhaaltjes uit. De nummers zijn deze keer helaas niet altijd zo boeiend. Het eerste wat ietwat noemenswaardig is, is Breathing Underwater, een zacht nummer over een bevrijdend gevoel. In het nummer Happen brengt Sandé voor het eerst het fragiele en krachtige terug samen, waar ze blijkbaar nog steeds goed in is. Hurts zou de grote hit van dit album moeten worden, maar slaagt er niet in de verwachtingen in te lossen. Het nummer probeert krachtig te zijn, maar blijft toch wat leeg. Iets verder op het album staat Lonely, een beetje zielig aangezien de inspiratie voor het nummer haar eigen echtscheiding is, maar wel bijzonder mooi. Deze keer liet de Schotse zich ook inspireren door haar Zambiaanse roots, vooral dan voor het nummer Tenderly waarop ook haar vader en neven te horen zijn. Every Single Little Piece is zo’n nummer dat meer zaagt dan dat het echt iets vertelt en dus mag het snel over zijn. Met Highs and Lows wordt het weer beter. De tekst over een relatie die forever lijkt te zijn is niet meteen de meest diepgaande ooit, maar het nummer klinkt muzikaal wel vernieuwend en redt het einde van het album. Met 'Long Live the Angels' brengt Sandé dus wel enkele mooie nummers, maar vele andere zijn het vermelden niet echt waard. In the end is het album toch wel wat saai, braaf en minder sterk dan Our Version of Events. Ze kan nog steeds zingen, maar daar blijft het dan ook bij.

0
Gemiddeld: 1 (1 stem)

Reactie toevoegen