Van gekibbel tot polarisering: jong geleerd is oud gedaan

Het waren weer studentenverkiezingen aan de UGent, dat betekent dus topdagen voor enkele politici in spe die hun maatschappelijke rol wel heel serieus opnemen. Schamper volgde de kandidaten natuurlijk op de voet, maar wordt niet bij ieder van hen met open armen ontvangen. Ik vond hier een uitlaatklep voor mijn gekke krabbels, maar sindsdien opende er zich voor mij ook een geheel ongeziene politieke wereld en werd ik plots zelf een smerige linkse rakker.

In oktober behaalde onze hoofdredacteur met zijn brakke Powerpointpresentatie vol flitsende animaties en flatterende selfies een pyrrusoverwinning: hij haalde voor Schamper twee nieuwe leden binnen. Eén van de gelukkigen was ik: iemand bood mij een forum voor al mijn gekke hersenspinsels en oeverloze ergernissen aan mijn medemens. Het was een leuke boel: katten in kerstbomen murwen voor een kerstspecial, een weekendje door de gietende regen marcheren op de hits van Queen in Malmedy en tonnen cava zuipen op het poepchique DSA-galabal. Maar toen brak april aan, alsook een hele nieuwe wereld voor mij. De duistere politieke wereld onder de UGent openbaarde zich en duwde mij in de hoek van het schijnbaar heroplevend communisme.

"Ik kom niet bij jou zitten hoor, jij hebt een rode brooddoos. Vuile sos."

Eigenlijk is het best wel jammer dat een universiteit, die een neutrale en onafhankelijke instelling beoogt te zijn, nood heeft aan politieke studentenverkiezingen om iedereen tevree te kunnen houden. Natuurlijk hebben we nood aan frisse en vernieuwende ideeën binnen de unief, zoals bijvoorbeeld een gebruiksvriendelijke variant van Ufora, om maar iets te zeggen. Maar kunnen we niet gewoon een aantal studenten tegen elkaar uitspelen om de universiteit te vertegenwoordigen in de studentenraad, zonder dat die meteen de verbondenheid aan een of andere (extreme) partij moeten garanderen én breed moeten uitsmeren over de onbevlekte muren van een onderwijsinstelling? Kom op UGent, Ufora heeft werkelijk nood aan een échte IT'er, niet aan een bende kibbelende stropdassen die geen beslissingen kunnen nemen omdat geruzie prioriteit is geworden. Die zien we later wel. De hoofdactiviteit van Schamper werd vanaf april ineens het voorstellen van de kandidaten per faculteit en ook mij werd vanuit meerdere hoeken de vraag gesteld op wie ik zou stemmen. Toch "Niet Opnieuw Dries"?

Het hangt mij allemaal een beetje de keel uit. Gelukkig maar dat ze er zijn, die stuvers, anders zaten studenten in de homes tot op vandaag nog te prutsen met doorgeknaagde UTP-kabels, maar ik zie meer en meer hoe enkelen zich als dé revolutionairen van de academische wereld willen profileren. We hebben politici genoeg, focus u maar op de deadline van uw herbarium, het zal al een hele prestatie zijn. Voor personen en ideeën wil ik nog mijn democratisch recht aanwenden, niet voor dolle honden die alleen maar extremisme promoten en polarisatie stimuleren. Uiteindelijk is er overal politiek mee gemoeid en kunnen we er moeilijk onderuit, maar dat verkiezingen binnen het onderwijs plots zo verweven worden met onze nationale politiek, is op zijn minst huiveringwekkend te noemen. Als we dat over de hele lijn doortrekken, dan zijn we ineens heel ver van huis en wordt de neutrale en vriendelijke speeltuin van juffrouw Mathilde een plek voor haat en vernietiging. "Ik kom niet bij jou zitten hoor, jij hebt een rode brooddoos. Vuile sos."

We mogen ons gelukkig prijzen met onze stuvers, alleen is het jammer dat er zo’n harde politieke wereld aan verbonden is, en dat het soms een kwestie wordt van kiezen tussen linkse en rechtse studenten

Dus goed, links, rechts, wat maakt het uit? Moet ik per se stemmen omdat we "Niet Opnieuw Dries" willen? Ik keer me tegen het idee dat Rik Van de Walle zijn haar rood of geel moet kleuren. Dat hij voor mijn part in zijn onderbroek door de Universiteitsstraat ronddwarrelt. Jammer van Hoeyberghs’ psychotische stoornis, maar het is niet omdat hij een van de Gentse educatieve evenementen tot een ware teleurstelling heeft gemaakt dat rechtse studenten allemaal fascisten zijn. Zo moeten ook linkse studenten zich niet verantwoorden voor Mao zijn pornosnit en goed gevoede zwijnenpuist. Politieke partijen moeten niet zonder meer worden bestreden, wel hun fundamenteel ongegronde en ongepaste ideeën. Kortom: we mogen ons gelukkig prijzen met onze stuvers, alleen is het jammer dat er zo’n harde politieke wereld aan verbonden is, en dat het soms een kwestie wordt van kiezen tussen linkse en rechtse studenten.

Hetzelfde met Schamper, of media in het algemeen, die al te snel als links worden beschouwd. Het is niet omdat er ruimte is voor alle mogelijke meningen van de wereld en godslasterende poëzie dat het logo ‘links’ opgeplakt moet worden. Het kan en het mag, maar moet het? Op den duur moet ik mij als Schamperredactrice bijna verantwoorden voor communistisch gedachtengoed. Meer nog, de UGent sponsort onze Kinderbueno's en lauw bier zelfs helemaal niet, en nog leveren we literaire orgasmes van de bovenste plank. Echt communistisch? Nèh. En zelfs dan nog, zou ik me moeten verantwoorden omdat ik links of rechts ben? Zou ik Schamper in diskrediet brengen? Doet het er eigenlijk iets toe? Haters gonna hate. Ik wil gewoon schrijven. Zonder politieke stigmatisering.

Dank.

0
Gemiddeld: 2.8 (4 stemmen)

Reactie toevoegen