In de bossen buiten New York City ligt nog steeds Casa Susanna, vandaag een groep huisjes waarvan sommige langzaam aan het vergaan zijn. Een halve eeuw geleden was het echter de plaats waar voor een groep mannen hun leven veranderde. Regisseur Sébastien Lifshitz brengt het verhaal van een groep crossdressers die in de jaren 50 en 60 samenkwamen om te kunnen zijn wie ze wilden zijn, zonder zichzelf te moeten verantwoorden. Enkele personen die daar aanwezig waren en later een geslachtsoperatie ondergingen, komen aan het woord. Via haar kleinzoon hoor je ook het verhaal van Tito/Susanna zelf, die haar naam aan het huis gaf.
De documentaire is van begin af aan interessant, maar groeit in kracht in de tweede helft. Dan wordt er immers meer ingegaan op de persoonlijke verhalen van enkele mensen die in de zomer van 1962 aanwezig waren in Casa Susanna, en hoe hun worsteling met hun identiteit impact heeft (gehad) op hun familie. Dat zorgt voor enkele aangrijpende momenten die je toch even doen nadenken over hoe de wereld met crossdressers en transpersonen omging en nog steeds omgaat.
Over het algemeen blijft de documentaire echter vrij oppervlakkig, en soms is de chronologie even zoek. In combinatie met de afwisseling van de hoofdpersonages zorgt dat ervoor dat het verhaal niet altijd duidelijk aan elkaar hangt, of dat de kijker zich een aantal keer moet heroriënteren in het verhaal.
Reactie toevoegen